sobota, 29 marca 2014

Rozdział 26

To było wszędzie. Gdzie się nie obejrzałam, widziałam swoją twarz. Krzyczałam. Tłumiłam swój pisk poprzez przykładanie ręki do ust. Łzy napłynęły do moich oczu. To było straszne. Wiedziałam, że Ashton miał swój sposób na śledzenie mnie czy zdobywanie przeróżnych informacji na mój temat, ale nigdy nie przypuszczałam, że będę miała okazję zobaczyć coś tak przerażającego. Na cienkich linkach przymocowanych do ścian wisiały moje zdjęcia, zrobione w prawie każdym miejscu. Podczas drogi do baru, na parkingu, w kawiarni wraz z Cassie, nawet w moim mieszkaniu. Nie miałam odwagi dotknąć kawałka papieru, który znajdował się nad moją głową. Miałam ochotę spalić to całe pomieszczenie, zrównać je z ziemią. Wiedział o mnie wszystko, dosłownie wszystko - w co dziś jestem ubrana, dokąd idę, z kim będę rozmawiać za minutę, do kogo dzwoniłam godzinę temu, co jadłam na śniadanie, jaki mam dzisiaj humor. Śledził mnie i moje dni od początku do końca. 
Złapałam się za głowę, kiedy świat zaczął wirować przed moimi oczami. W moim ciele wręcz buzowało, to był za duży przypływ emocji. Oparłam się o jeden z pobliskich stolików i wzięłam kilka głębokich wdechów. Gdy uniosłam głowę, spostrzegłam niewielkie światło w dalszej części pokoju. Przeszłam przez rozwieszone zdjęcia, obijając się o nie, a niektóre nawet zrywając. Nie miało to dla mnie znaczenia. Czy Ashton by mnie tu znalazł, czy nie i tak się o tym dowie. Nie zamierzałam tego ukrywać. 
Im więcej czasu spędzałam w tym miejscu, tym bardziej czułam się okropnie. Pięć stojących na biurku monitorów, ustawionych w delikatne półkole mówiły same za siebie. Laptop ustawiony przed nimi był włączony. Usiadłam przy komputerze, a następnie przejechałam opuszkiem palca po touchpadzie, aby wygaszacz zniknął. Światło rozbłysło, a na ekranie pojawił się kompletnie nieznany mi program. Na środku ukazało się powiadomienie. 
"Mów do mikrofonu"
Prędko odnalazłam po swojej prawej stronie niewielki mikrofon, który zakurzony leżał obok całego sprzętu. Ustawiłam go blisko swojej twarzy, aby sprawdzić, co takiego kryje w sobie program. Domyślałam się, co może za tym stać, dlatego też wahałam się. Nie wiem, czy chciałam poznać tyle sekretów na raz. Oddech uwiązł mi w gardle, kiedy próbowałam przemówić. Bałam się, tak bardzo się bałam, bo byłam prawie pewna tego, co za chwilę miałam usłyszeć. Oparłam się plecami o krzesło, aby zwiększyć dystans między mną, a mikrofonem i chcąc podjąć szybką decyzję. Czas leciał, a ja nie miałam go zbyt wiele, nawet nie wiedziałam o której Ash wróci. W końcu zbliżyłam się drugi raz do mikrofonu.
- Raz, dwa, trzy... Chryste... - powiedziałam, kiedy usłyszałam swój zniekształcony głos dochodzący z laptopa. 
Schowałam twarz w dłonie. Byłam całkowicie załamana. Jak mogłam się tego nie spodziewać? To było do przewidzenia, w końcu musiał mieć wszelkie informacje z jakiegoś źródła, a to właśnie było jego centrum. 
Zamknęłam program, a za nim pojawił się kolejny. Wszystkie monitory nagle się powłączały, a obraz na ich ekranach ukazywał różne miejsca. Moje osiedle, parking przy barze, klatkę schodową, osiedle przy bloku, w którym znajdowało się mieszkanie Ashton'a oraz ogród domu. Miał nade mną kontrolę dwadzieściacztery godziny na dobę, dlatego tak szybko interweniował. Wiedział, co i kiedy powinien robić, panował nad wszystkim. 
Zminimalizowałam program, a moim oczom pokazał się pulpit pełen folderów. Otworzyłam pierwszy lepszy, gdzie znalazłam pliki audio. Kliknęłam dwukrotnie myszką i cierpliwie czekałam, aż ścieżka dźwiękowa się załaduje. Nie miałam już siły na płacz, chciałam po prostu wiedzieć jak więcej, dopóki miałam na to szansę.
- O mój Boże, Dan!
- W porządku. Chociaż nie powiem, trochę mnie wystraszyłaś.
- Tak jak Ty mnie. Jak się tu dostałeś?
- Nie zamknęłaś drzwi
Rozmowa z Dan'em odtwarzała się w kółko, zanim jej nie zatrzymałam. Podsłuch, założył podsłuch w moim domu. W miejscu, gdzie czułam się bezpiecznie, w mojej prywatnej oazie ciszy i spokoju. Nie spodziewałam się, że ktoś może aż tak zakłócać czyjąś przestrzeń. Ogarnął mnie nieprzyjemny chłód. Czułam się źle, zbierało mi się na wymioty.  
Nad monitorami znajdowała się tablica korkowa, oraz ogromna mapa. Wywieszone były tam zdjęcia, różne rozpiski. Nie tylko dotyczące mnie, dotyczyły Cassie, Dan'a, moich rodziców, ciotki, wszystkich znajomych z którymi kiedykolwiek utrzymywałam kontakt. To było gorsze miejsce, od jakiegokolwiek pomieszczenia tajnych agentów. 
W jednej chwili zaznaczyłam wszystkie foldery i usunęłam je z komputera. Nie chciałam tego oglądać, ani słuchać. Nie miałam zamiaru pozwolić również na to, aby Ashton wciąż miał te foldery w posiadaniu. 
Nie byłam na tyle głupia, żeby nie domyślić się, że Irwin mógł zrobić sobie kopie. Było tu pełno szafek oraz szuflad, więc czym prędzej zabrałam się za ich przeszukiwanie. Znalazłam stertę dokumentów dotyczących moich szkół, miejsc zamieszkania. Ashton dokopał się nawet do mojego aktu urodzenia, zamieszkania oraz paszportu. Zastanawiałam się, czy jest jakakolwiek rzecz dotycząca mojej osoby, której jeszcze nie miał. Usiadłam na podłodze i rozłożyłam wszelkie kartki papieru, jakie udało mi się znaleźć. Czytałam każdą, mając cichą nadzieję, że to jakiś żart. Myślałam, że może wydrukował jakieś fikcyjne, kompletnie sfałszowane dokumenty, jednak wszystko się zgadzało. 
W oczy rzuciła mi się jedna kartka, której dawno nie widziałam. Informacje ze szpitala, o moim wypadku. Wyciągnęłam rękę w jej kierunku, kiedy nagle usłyszałam trzask drzwi.
- O kurwa... - powiedział Michael, widząc mnie siedzącą na ziemii z wszystkimi plikami informacji oraz burdel jaki zrobiłam w tym pomieszczeniu - Nie.. nie.. nie.. nie.. to nie tak miało być... - powtarzał co chwilę, gdy zaczął zbierać wszystko z podłogi i układać na swoje miejsce. 
- Długo zamierzaliście to przede mną ukrywać? - spytałam patrząc, jak chłopak stara się zrobić porządek.
Michael zatrzymał się. Złość ogarnęła jego ciało. Jego oczy były ciemne, a mięśnie napięte. Podszedł do mnie i szybkim ruchem pociągnął za rękę, zmuszając mnie do powstania. Ścisnął moje ramiona, a następnie przyciągnął do ściany. Nie sprawił mi tym wielkiego bólu, aczkolwiek przywołał strach, którego jeszcze niedawno próbowałam się wyzbyć.
- Ashton miał ci wyjaśnić w swoim czasie - warknął - On mnie zabije rozumiesz?! - krzyknął.
Puścił moje ręce, a jego pięść uderzyła o ścianę. Zadrżałam, kiedy odgłos ciężkiego uderzenia obił się o moje uszy. Zamknęłam na chwilę oczy, aby przejąć kontrolę nad swoim roztrzęsionym ciałem. Ogarnęło mnie uczucie bezsilności. Nie chciałam sprawić Michael'owi problemu, zwłaszcza po naszej ostatniej rozmowie. Wydawał się w porządku. Muszę jednak dbać o siebie, a to zdecydowanie jest moją korzyścią. Powinnam była się dowiedzieć o tym miejscu, Ashton powinien był powiedzieć mi o nim już dawno. Oni wszyscy sami sobie na to zasłużyli. 
Usłyszeliśmy krótki, ale zdecydowany trzask drzwiami, a już później znajomy śmiech, który niósł się po domu, na górze. Wymieniliśmy ze sobą znaczące spojrzenia.
Ashton wrócił.
- Nie wiem, kto ma bardziej przejebane, ty czy ja - zastanawiał się Michael drapiąc się po karku.
Krzyki Irwin'a stawały się coraz wyraźniejsze. Nie rozumiałam co mówił, ale wiedzieliśmy jedno - zbliża się do spiżarni. W całym pomieszczeniu panował ogromny bałagan. Byłam zdezorientowana, roztrzęsiona, w szoku. Wyobrażałam sobie jedynie, co Ashton zrobi, kiedy mnie tutaj zobaczy. 
- Wyjdź stąd - nakazał Clifford.
- Co? - zapytałam zdziwiona.
- Po prostu wyjdź, zamknę drzwi od środka, a ty powiesz mu, że nie dostałaś się tutaj. Inaczej nas pozabija.
- Uważasz, że po tym wszystkim boję się śmierci, albo jego?! - oburzyłam się.
- Mam to gdzieś! Ty nie nadużyłaś jego zaufania! 
Wywróciłam teatralnie oczami. Wielkie mi nadużycie zaufania - powiedziałam w myślach. Bo co? Bo nie chodził za mną krok w krok i pozwolił mi na chwilę zostać samej? Był jedyną osobą, która dała mi trochę przestrzeni, więc Ashton powinien mu być za to wdzięczny, że chociaż na chwilę poczułam się tutaj dobrze. Znalazłam to miejsce przypadkiem, a jak sam Michael powiedział - Ashton miał mi je pokazać, więc prędzej czy później i tak bym je zobaczyła. To bez znaczenia czy teraz, jutro czy po jutrze. 
Po kilku prośbach Michael'a zgodziłam się wyjść. Dłońmi przetarłam swoje policzki, po których jeszcze spływały łzy. Ciemnowłosy przekręcił klucz w zamku i zamknął się w środku poczynając układać wszystkie dokumenty. Ja zaś nie słysząc głosu Ashton'a wspięłam się po schodach, a po chwili znalazłam się w salonie, gdzie nikogo nie było. Sprawdziłam każdy zakamarek pokoju, ale nie znalazłam ani jednej osoby. 
Nagle moje uszy zarejestrowały huk w kuchni, więc od razu pognałam w jej kierunku. Moim oczom ukazał się stojący ledwo na nogach Ashton. Na podłodze leżały naczynia, które - jak zgaduję, przed chwilą zrzucił. Spoglądał na nie uśmiechając się niczym małe dziecko. Podniósł jedną nogę i już miał ją opuścić na talerze, kiedy panele zaskrzypiały pode mną. Chłopak od razu odwrócił swoją twarz w moją stronę. Wciągnęłam powietrze do ust i zatrzymałam je, jakby to miało mi w jakiś sposób pomóc stać się niewidzialną. 
Włosy Ashton'a były w ogromnym nieładzie. Po raz pierwszy kaptur nie zajmował miejsca na jego głowie, a spoczywał na plecach. Odkąd znam blondyna, jeśli miał na sobie kurtkę, miał również na głowie kaptur. Jego oczy były zaczerwienione oraz przymrużone. Bujał się na prawo i na lewo wciąż ukazując swój śnieżnobiały uśmiech. Nie wiem, co mogło go tak bawić, ale to raczej wie jedynie on sam. Ze swoich doświadczeń mogę śmiało powiedzieć, że po alkoholu śmieszyć może nawet głupie krzesło, a on zdecydowanie był pijany.
- Wow, nie powinnaś już spać? Dawno po wieczorynce skarbie - mówił ciężko, plątał mu się język.
- Po pierwsze, nie mów do mnie kochanie, a po drugie mógłbyś się łaskawie zająć moją sprawą, zamiast balować? - spytałam zirytowana, opierając się o framugę - Jesteś kompletnie zalany! - stwierdziłam.
- Jesteś słodka, jak się złościsz - wymamrotał, kierując się w moją stronę. 
- Sugeruję ci położyć się spać, chyba masz problemy ze wzrokiem i równowagą - zauważyłam, po czym wycofałam się.
- Tak uważasz? - spytał, nie zwalniając kroku.
Napotkałam za sobą ścianę, o którą się obiłam. Oboje znaleźliśmy się w korytarzu. Ashton był coraz bliżej, aż w końcu znalazł się obok. Oparł swoje ręce o ścianę, blokując mi drogę ucieczki. Był ode mnie wyższy prawie o głowę i patrzył na mnie z góry. Skrzywiłam się, gdy poczułam dużą ilość alkoholu, która od niego biła. Jego ciało było rozgrzane, z resztą moje również. Gotowało się we mnie, bo wiedziałam do czego ten człowiek jest zdolny, a po pijaku? Mogło być znacznie gorzej. 
- Więc teraz gdzie? - ciepło jego oddechu przez moment gościło na mojej skórze - Twoje łóżko, czy może moje? - pytał.
Jego dłoń przeniosła się na moje biodro, delikatnie je gładząc. Zasypywał moje policzki oraz szyję pocałunkami. Nie próbowałam się uwolnić, ponieważ wiedziałam, że i tak Ashton jest ode mnie silniejszy, nawet jeśli jest pod wpływem. Ściskał mój nadgarstek, utrzymując go wciąż przy ścianie. 
- Dość - warknęłam.
- Caitlin - zamruczał do mojego ucha,  przyciągając mnie do siebie. Pochylił się, aby patrzeć prosto w moje oczy. Jego wzrok był łagodny, pełen spokoju z nutką rozbawienia. - Nawet nie wiesz, jaką mam ochotę teraz cię przelecieć... 
Moje oczy rozszerzyły się, gdy usłyszałam jego śmiałe wyznanie. Zaśmiał się szczeniacko widząc moją reakcję i nadal nie miał zamiaru wypuścić mnie ze swoich ramion. Tym razem przegiął. Ten dzień był kompletną porażką, a on sam to potęgował. Postanowiłam dać mu nauczkę raz na zawsze i wpadłam na bardzo dobry pomysł.
- Naprawdę? - zapytałam delikatnym z nutką flirtu głosem. 
Rozluźniłam się i przestałam wyrywać, aby Ashton uwierzył, że jestem zainteresowana jego propozycją. Jego oczy rozbłysły z prędkością światła, a on sam najwyraźniej uważał, że udało mu się w końcu mnie zdobyć. Jego dłoń wodziła po moich plecach podrywając powolnie koszulkę, aby dotknąć mojego ciała. Na twarzy pojawił się uśmiech, a w jego myślach na pewno wyobrażał sobie "nasze sceny". Niestety, będąc pijanym jest bardzo naiwny. 
- Tak... - wymruczał, kiedy opuszkami palców krążył po mojej skórze pnąc się w górę do mojego stanika. Podskoczyłam, gdy chłopak znalazł zapięcie i od razu zdecydowałam, że to właśnie teraz jest TEN czas.
- Sądzę, że jeśli jesteś obolały, to będzie ci ciężko.. - powiedziałam, patrząc prosto na jego zdezorientowaną twarz. 
- Ale ja nie jestem obolały - rzucił kompletnie zdziwiony.
- Oh, teraz już jesteś - odparłam pewnym siebie tonem.
Moje kolano w przeciągu sekundy uderzyło w krocze Ashton'a. Jego ręka natychmiastowo wysunęła się spod mojej koszulki. Chłopak odsunął się ode mnie, zaczynając jęczeć i zwijać się z bólu. Wsunął dłonie między nogi i zacisnął je, mając prawdopodobnie nadzieję, że zmniejszy ból jaki spowodowało moje uderzenie. Padł na kolana, po czym całkowicie położył się na ziemii , bełkocząc coś po pijaku. Skrzyżowałam ręce i oparłam się o ścianę, stojąc nad nim. Patrzyłam, jaki "Ashton Cień Irwin" jest teraz bezbronny, bo położyła go dziewczyna, w dodatku jednym ciosem. Miałam ochotę roześmiać się na cały dom, ale zwołałabym tym samym wszystkich. Zostawiłam tą przyjemność Ashton'owi. Swoimi krzykami obudził już hipotetycznie pół sąsiedztwa. Pochyliłam się nad blondynem, a następnie poklepałam go po plecach. Uśmiechnęłam się szeroko, pełna szczęścia, że chociaż raz to ja byłam górą. Ashton posłał mi wrogie spojrzenie, próbując wstać, jednak nie szło mu najlepiej. 
- Mam radę - zaczęłam, prostując się - Nigdy nie mów, że jestem słaba - warknęłam. 
Czym prędzej pognałam do swojego pokoju, mając nadzieję, że Ashton nawet nie starał się podnieść. Na szczęście, słyszałam jedynie krzyki, które po kilku minutach ucichły. Zamknęłam drzwi na klucz, aby mieć pewność, że Irwin nie będzie chciał zrobić mi jakiegokolwiek żartu, czy w ogóle mnie zabić, co byłoby bardzo prawdopodobne, skoro pierwszy raz dałam mu w kość. Nie była to jednak jednorazowa akcja, to był dopiero początek. 
Nigdy nie uważałam się za słabą osobę. Straciłam swoich rodziców - osoby, które dały mi życie oraz obdarowały mnie ogromną miłością. Ubolewałam i wciąż ubolewam nad tym, ale to nie jest oznaką słabości. Wspomnienia wciąż kumulują się w mojej głowie, wracając i przypominając mi o przeszłości. Nie kontroluję tego. Mam słabsze dni, każdy człowiek je ma, ale czy osobie "słabej" jaką to mnie określił Irwin, udałoby się podnieść po takim kopniaku od losu? To był cios, a jednak dałam sobie radę, co jest największym dowodem na to, że jestem silniejsza niż komukolwiek się wydaje. Po prostu jeszcze tego nie udowodniłam, ale mój czas powoli nadchodzi. 

***

Wiedziałam, że Ash już nie śpi. Dochodziła godzina jedenasta, więc wątpiłam, że ktokolwiek w tym domu spędzał jeszcze czas w łóżku. Miałam świadomość, że gdy tylko zejdę na dół, Irwin napadnie na mnie, krzycząc, bluzgając i wyzywając od najgorszych. Odkryłam jego mały sekret, a do tego spuściłam mu łomot, miałam przerąbane. Nie czułam się z tym źle, bo postąpiłam słusznie. Powinnam znać prawdę, a on powinien dostać to, na co zasłużył i tak właśnie się stało, chociaż uważam, że to o wiele za mało. 
Niewielki strach siedział w moim ciele, mimo, że próbowałam go zwalczyć. Nie mogłam wciąż bać się Ashton'a, bo właśnie przez to miał nade mną przewagę. 
Pokierowałam do spiżarni, gdzie właśnie znajdował się Ashton. Byłam przekonana, że Michael od razu da mu znać, że niestety, ale odnalazłam jego tajne miejsce do śledzenia mojego życia. Trzymając się za poręcz, powolnie schodziłam po schodach, które skrzypiały pod moim ciężarem. Pomimo nowości, jaka tętniła od tego domu, schody były porażką. 
Serce waliło mi jak oszalałe, ale nie mogłam zawrócić. Musiałam przejść przez tą burzę, która za moment miała mieć miejsce. 
Ashton opierał się o ścianę, oglądając pokój. Jego wyraz twarzy nie wróżył nic dobrego, był wściekły, że ktoś naruszył coś, co było w jego posiadaniu. Wpatrywał się w starannie, jednak źle poukładane dokumenty, które wczoraj rozrzuciłam oraz w pusty folder wyświetlony na monitorze. 
- Zamierzałeś w ogóle mi powiedzieć? - spytałam, a jego głowa natychmiast uniosła się i odwróciła w moją stronę.
- Caitlin - warknął.
- Nie oczekuję przeprosin - prychnęłam - Nie oczekuję niczego poza odpowiedziami na moje pytania. 
Widząc spokój wymalowany na mojej twarzy, on sam złagodniał. Nie okazywał już tętniącej od niego frustracji. Kilka sekund milczał, jakby ogarniał swoje myśli i próbował znaleźć kontrolę nad swoimi emocjami. Najwyraźniej udało mu się, ponieważ przerwał dzielącą nas ciszę.
- Jakie masz pytania? - rozpoczął blondyn bezkonfliktowo.
- Skąd wiedziałeś, gdzie aktualnie przebywam, dokąd jadę? 
- To akurat było banalne - powiedział śmiejąc się - Znałem twoją rejestrację, namierzałem cię przez satelitę, a właściwie Michael to robił - wzruszył ramionami.
- A kiedy nie jechałam autem? - wypytywałam.
- Śledziłem cię - odparł - Ja, albo moje wtyczki.
- Skąd miałeś mój nowy numer? 
- Kamery
- Już rozumiem - szepnęłam, wbijając wzrok w ziemię - Wiesz wszystko, nawet jeśli nie jesteś obok, to dlatego nazywają cię Cieniem...
- Wow - rzucił, a jego oczy stały się szersze - W końcu to załapaś - klasnął w dłonie, nabijając się.
Do moich oczu powolnie napływały łzy, ale powstrzymałam je. Po raz kolejny dałabym mu satysfakcję, pokazałabym swoją słabość. Zacisnęłam pięści, a każdy mięsień mojego ciała napiął się pod wpływem nerwów. Znalazłam równowagę, dzięki której zaczęłam panować nad emocjami. Rozluźniłam się, odnajdując spokój. Zwilżyłam moje spierzchniałe usta, które zazwyczaj w takiej sytuacji drżały. Policzki nie zdążyły zacząć mnie piec, jak zawsze, gdy Ashton rzucał w moją stronę obelgi.  Wzięłam głęboki wdech, a zła energia opuszczała mój organizm. Nie dam się sprowokować, bo tego właśnie oczekuje Ashton, tym żyje, tego pragnie - upokarzać ludzi. 
Odwróciłam się na pięcie i udałam się w kierunku schodów, powtarzając w myślach "Uspokój się". Tylko to ratowało mnie przed wybuchem i kolejną kłótnią z Irwin'em, czego on właśnie chciał. Liczył, że po raz kolejny mnie rozzłości, a nasza dwójka znowu zatoczy kółko, z którego nie ma wyjścia. 
- Jestem pod wrażeniem - usłyszałam za sobą jego pełny rozbawienia głos - Mała Caitlin nie zamierza się sprzeczać? Gdzie twoje łzy, słońce?
Kąciki moich ust uniosły się. Pokręciłam głową. Zacisnęłam dłoń na poręczy. Stałam tam krótką chwilę w milczeniu. Wiedziałam, że dalej będzie próbował dopiąć swego. Uniosłam głowę, zerkając na drzwi przez które zamierzałam za moment przejść. Zanim to zrobiłam, postanowiłam nie ignorować tej wypowiedzi. Dokładnie przemyślałam to, co wyszło później z moich ust. 
- Nie, nie jestem taka jak ty. Nie zależy mi na nieszczęściu innych. - rzuciłam - A co do łez... to chyba je ode mnie pożyczyłeś wczoraj, kiedy zwijałeś się z bólu na podłodze - powiedziałam triumfalnie, tym razem odwracając role. Teraz to ja prowokowałam jego do dalszej kłótni, czego kompletnie się nie spodziewał, gdyż zamilkł. Nie był przygotowany na taką reakcję, liczył na coś zupełnie innego. 
Pognałam na górę, aby zakończyć jak najszybciej naszą konwersację, która nie prowadziła do niczego dobrego. Może nie było to wystarczające, aby raz na zawsze dał sobie spokój z ciętymi komentarzami, ale na pewno dałam mu tym do myślenia. Sama moja postawa wyraźnie go zszokowała. Po raz pierwszy nie popłakałam się, niczym mała, bezbronna dziewczynka. 
W salonie znajdowała się większość ekipy, wraz z Lukiem. Chłopak opierał się o parapet, przygryzając dolną wargę, w której znajdował się jego kolczyk. Spoglądał co chwilę na zegarek, jakby się gdzieś śpieszył. Chwilę później zjawił się Calum, zakładając niezdarnie kurtkę. Szturchnął blondyna, a ten odepchnął go od siebie. Zaczęli się przepychać i śmiać. Zachowywali się jak typowi gimnazjaliści. Wyszli z domu, kierując się do zupełnie nieznajomego mi auta. 
Michael siedział na fotelu słuchając wciąż mówiącej o swoim ostatnim chłopaku Giny. Nie wyglądał na zainteresowanego. Wpatrywał się w zgaszony kominek, całkowicie odbiegając od otaczającego go świata. Co kilka sekund potakiwał, chyba nawet nieświadomie. Podpierał twarz dłonią, padając ze zmęczenia. Nie myślałam, że rozmowa z tą dziewczyną może aż tak nudzić i męczyć. Ona tego nie zauważała. Wciąż gadała, gadała i... gadała.  Obserwowałam, jak Clifford śledzi wzrokiem unoszący się dym spod popalonego drewna, ewidentnie licząc na jakiś cud. Gina była ostatnią osobą, która zapewniała mu rozrywkę. 
Z hukiem zamykając drzwi od spiżarni, Ashton wpadł do salonu. Słońce przebijające się przez okno rzuciło trochę światła na jego odznaczające się kości policzkowe. Jego włosy opadały na lekko zmaszczone czoło. Krzywe i zirytowane spojrzenie tylko potwierdzało, że moje słowa nie zostały zapomniane. Szybkim ruchem zgarnął kluczyki oraz dokumenty ze stolika. Podszedł do wieszaka, po czym zdjął swoją kurtkę i zarzucił na siebie.
- Zbieraj się, Teasel - rozkazał. 
- Gdzie jedziemy? - zapytałam.
- Odwiozę cię do pracy.
- Miałam tam wrócić dopiero za tydzień.. - mruknęłam.
- Ale wrócisz dzisiaj, masz pięć minut - burknął rozdrażniony. 
Zwinnie wyminął kanapy ułożone wokół kominka i wyszedł z domu. Wsiadł do samochodu, a następnie włączył radio, podgłaśniając muzykę. Michael popatrzył na mnie pytająco, a ja jedynie wzruszyłam ramionami, udając, iż nie mam pojęcia, co ugryzło chłopaka. Ruszyłam do pokoju, nie dając Ashton'owi większej ilości powodów do bycia złym. Zabrałam z pomieszczenia najważniejsze rzeczy i spakowałam do torby. Chwilę później, siedziałam w samochodzie Ashton'a, który nawet nie śmiał się do mnie odezwać.

***

Do baru ciotki zostało jedynie dziesięć kilometrów. Grająca w samochodzie muzyka nie dawała mi się skupić na własnych myślach. W mojej głowie huczało od powtarzających się bitów. Radio ustawione było na maksymalną głośność. Ashton oddał swoje całkowite skupienie drodze, nie zwracając na mnie uwagi. Od czasu do czasu spoglądałam na niego kątem oka, licząc, że może w końcu się odezwie, jednak na marne. Nie miał tego nawet w zamiarze.
Westchnęłam cicho, wpatrując się w okno. Ta muzyka działała mi bardziej na nerwy niż sam Ashton. Nie wiedziałam, co to za piosenka, ale wytrącała mnie z równowagi. Wysunęłam palec i nacisnęłam na niewielki guzik, wyłączając całe radio. Odczułam ulgę, kiedy zapadła cisza. Uśmiechnęłam się do siebie i wróciłam do śledzenia drogi. Nie minęła jednak minuta, a Irwin ponownie je włączył. Spojrzałam na niego pretensjonalnie, podczas gdy chłopak znów patrzył na jezdnię. Powtórzyłam czynność, na co blondyn zareagował tak, jak wcześniej.
- Dupek - prychnęłam.
- Co powiedziałaś? - zapytał, patrząc na mnie ze złością.
- To co słyszałeś - warknęłam.
- Odwołaj to.
- Nie licz na to.
- Odwołaj, Caitlin - powiedział z nutką grozy w głosie. 
- Ani mi się śni - odpowiedziałam akcentując każde słowo.
Stopa Ashton'a dociskała pedał gazu, a prędkość na liczniku rosła. Nie spuszczał ze mnie wzroku, nie zwracał uwagi na drogę, mimo, że wciąż przyśpieszaliśmy. W moim gardle nagle zrobiło się sucho. Otworzyłam usta, aby nabrać trochę powietrza, ponieważ to, które wpadało nosem, w zupełności mi nie wystarczało. Co chwila patrzyłam na drogę i na Ashton'a. Widząc strach w moich oczach, posłał mi triumfalny uśmieszek. 
- Zwolnij - nakazałam, jednak chłopak w ogóle nie słuchał, co się do niego mówi. 
Zaczął wymijać auta jadące przed nami, wciąż utrzymując swój wzrok na mojej osobie. Wbiłam paznokcie w siedzenie, kiedy panika w moim ciele poczęła narastać. On był nieobliczalny! Szybkimi ruchami zmieniał pasy, jakby bawił się w jazdę slalomem. Piski opon przyprawiały mnie o mdłości. Nie dbał o to, czy jedzie przed nami samochód osobowy, autobus czy tir. Nie mogłam znieść widoku przesuwającej się strzałki prędkości na coraz większe liczby. Robił wszystko, żebym tylko odpuściła. 
- Ashton, zabijesz nas do cholery! - wydarłam się, widząc jak licznik wskazuje liczbę dwieściedwadzieścia. Chwyciłam chłopaka za rękę, łapiąc z nim kontakt wzrokowy - Przestań!
Gwałtownie wykręcił kierownicę. Samochód przekręcił się o dziewięćdziesiąt stopni, po czym zatrzymał go na środku parkingu. Nie zauważyłam nawet, kiedy na niego wjechał. Siedziałam prosto, dysząc. Moja klatka pośpiesznie unosiła się i opadała. Czegoś takiego jeszcze w życiu nie doświadczyłam. Pot spływał z mojego czoła, a mózg próbował powrócić do funkcjonowania. 
Ashton siedział ze spokojem, trzymając dłonie na kierownicy. Spuścił wzrok, czekając aż się uspokoję. Jego włosy były mokre, kilka kosmyków opadało na spocone czoło. Normował swój oddech, który również nieco przyśpieszył. Puściłam jego rękę, uderzając o oparcie fotela. To było niczym oszukać przeznaczenie.
- Wyjaśnimy sobie coś - rozpoczął - Nie zależy mi na nieszczęściu innych - krzyknął - Chcę sprawić, żebyś była silniejsza, chronię cię, więc okaż mi chociaż trochę wdzięczności i nie grzeb w brudach, które powstały tylko i wyłącznie przez ciebie! Mam plan! Próbuję to wszystko odkręcić więc jakbyś mogła, daj mi ten pierdolony czas, żebym mógł wszystko wyprostować! - wydarł się, a ja się wzdrygnęłam. 
- Idź do diabła - warknęłam, a potem odwróciłam swoją twarz w stronę blondyna - Ty i te twoje plany, idźcie do diabła. 
Pociągnęłam za uchwyt, a drzwi auta otworzyły się. Zabrałam swoją torebkę i opuściłam wóz idąc w stronę baru. Przetarłam dłonią policzki, biorąc kilkanaście krótkich wdechów. Szłam szybkim krokiem, nie czekając na Ashton'a. 
Myślałam, że za chwilę mój atak paniki przerodzi się w coś większego. Mało nie dostałam zawału. Niczego tak się nie boję, jak szybkiej jazdy, ciemności i pająków. To było niedojrzałe i niepoważne. Nie miałam ochoty w ogóle z nim rozmawiać na jakikolwiek temat. Ten człowiek powinien się leczyć.
- Caitlin! Caitlin, czekaj! - słyszałam jego błagalny głos - Stój - jego dłoń znalazła się na moim nadgarstku i obróciła do siebie. 
- Czego?! - spytałam podnosząc głos.
- Przepraszam... - szepnął - To było głupie. Wiem, że to wszystko jest dla ciebie trudne...
- Trudne? - prychnęłam, wyrywając się z uścisku blondyna - Co jest dla mnie trudne, Ashton? Bo właśnie ja nie wiem! - uniosłam ręce w geście bezradności - Nie wiem nic, rzucasz hasłami, odpowiadasz wymijająco na moje pytania, wywozisz mnie poza miasto, znęcasz się nade mną psychicznie, nie masz pojęcia jak się czuję, ani co jest dla mnie trudne, jasne?! 
- Problem w tym, że ja sam nie jestem pewny, czego tak naprawdę chcą od ciebie ci ludzie - wyjaśnił. Moja dolna warga automatycznie powędrowała w dół. Złapałam się za głowę, a z ust wyleciał cichy jęk. Oparłam się o pierwsze, zaparkowane z brzegu auto, aby się nie przewrócić.  Zaczęło kręcić mi się w głowie.
- Więc czemu mnie wywiozłeś z Sydney? Czemu w ogóle mnie chronisz?
- Wiem, że chcesz odpowiedzi, ale nie mogę tutaj ci ich dać, okej? 
- Wiesz, czego chcę? Mojego normalnego życia! - krzyknęłam, a łza popłynęła z mojego oka.
- Oh, błagam cię - rzekł wyniośle chłopak wywracając oczami - Wyrwanie się ze zwykłej, szarej codzienności, zwłaszcza tak nudnej jak twoja to przyjemność!
- Wyrwanie się, a nie porwanie przez psychopatów!
- Uznam to za komplement - odparł Ashton, ukazując swój śnieżnobiały uśmiech, jednak widząc moje niezadowolenie znów spoważniał - Będziesz wolna - oznajmił - Postaram się o to, masz moje słowo, ale skończmy już toczyć te wojny. Mnie też to męczy, okej?
- Ciebie? No szczerze w to wątpię, bo moim zdaniem czerpiesz z tego ogromną przyjemność - skwitowałam krzyżując ręce. 
- Może czasem - rzucił, a ja spiorunowałam go wzrokiem - Przestanę, obiecuję. To co? Zgoda? Zero kłótni? Im lepsze będziemy mieli relacje, tym szybciej pozbędziemy się problemu, nie uważasz? - blondyn wyciągnął ku mnie dłoń.
- W porządku - uścisnęłam jego rękę z lekkim grymasem - A teraz chodźmy do baru. 
Ashton po raz pierwszy zachował się jak dżentelmen i otworzył przede mną drzwi. Weszliśmy do środka.  Prawie każdy stolik był zajęty. Grupa mężczyzn po prawej stronie robiła najwięcej hałasu, grając w pokera. Reszta klientów sączyła swoje napoje, czytała gazetę lub po prostu wsłuchiwała się w stare piosenki country. Tleniona blondynka stała przy jednym ze stolików, obsługując nowo przybyłych facetów. Pochylała się nad każdym z nich, ukazując swój dekolt. Piskliwym głosem próbowała z nimi flirtować, co nie za specjalnie jej wychodziło. Ten widok przyprawiał mnie o mdłości. Oznajmiłam Ashton'owi, że idę zawiadomić ciotkę o moim przybyciu, na co ten skinął i powędrował do stołu bilardowego. Ja przeszłam na zaplecze, gdzie odnalazłam rudowłosą. Poinformowałam kobietę, że jestem gotowa do pracy, co ją naprawdę ucieszyło. Od razu wyciągnęła z szafy mój uniform. Wręczyła mi strój i poprosiła o przebranie, a ja wykonałam jej polecenie. Związałam włosy w kucyk, aby nie przeszkadzały mi w pracy. Dopięłam białą, gładką koszulę na ostatni guzik po czym podciągnęłam spódniczkę. 
W barze panował harmider. George ledwo to kontrolował, zdecydowanie nie należał do typu przywódcy. Zazwyczaj nie musiał sprawdzać się w tej roli, gdyż to ja wyznaczałam zadania. Co chwilę wycierał pot ze swojego czoła, był ewidentnie zmęczony. Wyglądał na wykończonego, nawet kiwnięcie palcem byłoby dla niego zbyt wielkim wysiłkiem. Musiałam go odciążyć. Miałam pewność, że pracował od samego rana z taką samą ilością ludzi, jaka była tu w tym momencie. 
Potarłam twarz dłońmi, a następnie podeszłam do bruneta, który wcześniej mnie nie zauważył. Poprosiłam, aby przeszedł za bar, a ja wraz ze sztuczną blondynką zajęłyśmy się stolikami. Wyciągnęłam swój notes z kieszeni spódnicy oraz długopis, a potem ruszyłam do stołu bez złożonego zamówienia. 
- Witam, czym mogę służyć? - spytałam kulturalnie, będąc przygotowana do notowania zamówienia.
- Cześć - usłyszałam ciężki, męski głos. 
Uniosłam swoją głowę, a moje oczy ujrzały Dan'a. Siedział w rozkroku, stukając palcami w blat stołu. Patrząc na mnie, miał otępiały wyraz twarzy, co od razu mi się nie spodobało. Nie znaczyło to nic dobrego. 
- Co tam? - spytałam siląc się na uśmiech.
- Co to za facet? - brunet skinął w kierunku Ashton'a. 
- Nikt specjalny - odparłam. 
Nagle usłyszałam chrząknięcie. Na mojej twarzy pojawił się grymas. Ashton wszystko słyszał, gdyż stał niedaleko. To miało prawdopodobnie oznaczać ostrzeżenie. Chciał, żebym uważała na to, co mówię. Bał się, że powiem Dan'owi, kim jest? Totalnie oszalał. Dan jest ostatnią osobą, którą bym w to wplątała. Nie ma zielonego pojęcia o Cieniu, gangach i różnych tego typu rzeczach. W życiu nie skrzywdziłabym go w taki sposób. Skoro nic nie wie, wolę, żeby tak zostało. To najlepsze wyjście. 
- Widziałem, jak razem wchodziliście - zauważył, patrząc na mnie podejrzliwie.
- No i? - burknęłam - Zamawiasz coś czy nie?
- Caitlin do cholery, co się dzieje? - Dan spytał szeptem i złapał mnie za nadgarstek - Byłem w twoim mieszkaniu, jest puste, na sprzedaż, gdzie ty teraz mieszkasz?
- Puszczaj - wyrwałam się - Nie twój interes, dobra? A teraz spadaj.
- Caitlin... - mruknął.
- Skarbie! - zawołał melodyjnie Irwin, a po chwili jego ręka spoczywała na moim biodrze - Porwę ją na chwilę, chyba to nie problem? - zadał pytanie Dan'owi, patrząc na niego morderczym wzrokiem. Gdy ten się zgodził, Ashton pociągnął mnie na drugą stronę baru, trzymając za rękę. 
- Co to ma być? To ten twój misterny plan? - zapytałam oburzona zachowaniem chłopaka.
- Będę tu o siedemnastej - rzekł, wyciągając z kieszeni mój telefon - Zwracam ci komórkę - oddał sprzęt prosto w moje ręce - Ufam ci, nie zrób nic głupiego, bo jeśli cię tu nie będzie, pierwszą osobą, która za to zapłaci będzie ten chłoptaś. 
Przystanęłam na jego warunki. Tym razem to Ashton zrobił duży krok do przodu. Skoro oddał mi moją komórkę, to oznacza, że zarówno on nabrał do mnie zaufania, jak i ja do niego. Nie jest to może coś wielkiego, ale ma dla mnie ogromną wartość. Oddaje mi chociaż kawałek normalnego życia, które prowadziłam przed tymi wszystkimi zdarzeniami z jego udziałem. Jestem mu wdzięczna za to, że pomimo ciężkiego charakteru wysila się na jakieś minimalne dobre uczynki.
Jak bardzo muszę być głupia, żeby być wdzięczna za jakąkolwiek rzecz zrobioną przez Ashton'a? Bardzo, ale ten człowiek różni się od normalnych ludzi. To kryminalista, właśnie dlatego powinnam doceniać każdą jego szlachetność, nawet tą najmniejszą. 
- Do zobaczenia, kochanie - powiedział głośniej blondyn, po czym musnął mój policzek - Postaraj się nie tęsknić... - szepnął do mojego ucha, zostawiając jeszcze jeden pocałunek na mojej szyi. 
Odepchnęłam delikatnie Ashton'a, a ten posłał mi szeroki uśmiech. Zarzucił kaptur na swoją głowę, a potem zgarbiony opuścił bar mojej ciotki. Z rękoma w kieszeniach, wędrował rozbawiony na parking. Miał długie, smukłe nogi i robił ogromne kroki. Odprowadzałam go wzrokiem, dopóki nie zniknął mi z oczu. 
Uśmiechnęłam się sama do siebie. Ashton zachowywał się tak zabawnie. Nie miałam dla niego znaczenia, ale zapewniał mi rozrywkę próbując ze mną flirtować. Stosował typowe "końskie zaloty". No może poza sytuacjami, w których ewidentnie starał się do mnie dobrać. Gdyby nie jego dziwne nastroje, mogłabym uznać, że jest całkiem fajny i atrakcyjny. 
O czym ty mówisz Caitlin? Odezwał się głos w mojej głowie, a ja automatycznie zeszłam na ziemię. Potrząsnęłam głową, a później odwróciłam się w stronę Dan'a. Był cały blady. Jego usta były otwarte, a on sam stał nieruchomo. Zgaduję, że nie spodziewał się takiego widoku. 
- Cait, słuchaj... - obok mnie pojawił się George.
- Jesteś z nim?! - krzyknął pełen złości Dan, podchodząc do nas.
- Możesz się tak nie drzeć? To miejsce publiczne - odparłam.
- Odpowiedz. 
- A jakie to ma znaczenie? - zapytałam, patrząc na niego z niezrozumieniem.
- Caitlin, ty go chociaż znasz? To jakiś psychopata! - krzyknął, prawie że przytupując nogą.
Właśnie w tej chwili przypomniała mi się moja rozmowa z Ashton'em, przez którą kompletnie przestałam słuchać tego, co mówi Dan. Odbiegłam w zupełnie inny świat, wspominając naszą wymianę zdań pod moim blokiem, kiedy to przechodzący obok Irwin'a ludzie spoglądali na niego z przerażeniem. Jego słowa były prawdziwe, miał dowody, racje. Nie do końca poznałam go jako człowieka, ale nie zmienia to faktu, że ludzie oceniali go po wyglądzie, nic nie wiedząc o jego historii. To właśnie teraz zrobił Dan.
Uśmiechnęłam się pod nosem, patrząc na pusty notes. 
- Co cię tak śmieszy? - Dan skrzyżował swoje ręce. Spiorunował mnie wzrokiem i czekał na odpowiedź, a ja tylko zerkałam na niego z rozbawieniem.
-  Ludzie cię nie znają, a od razu oceniają, czy to według ciebie nie jest śmieszne? - powtórzyłam słowa, które Ashton skierował do mnie. 
On mnie poznał. Nie oceniał mnie od razu. Dowiedział się o mnie wszystkiego, a dopiero później wyciągnął wnioski. Ashton był inny, nie był zepsuty jeśli chodzi o zawieranie jakichkolwiek znajomości, o myśli. Dopiero teraz to zrozumiałam.
- Czy ty siebie słyszysz?
- Tak, o to chodzi, że tak. Nie znasz go, jaki jest twój problem Dan? 
- Chcę cię chronić.
- Nie - odpowiedziałam - Chcesz mnie mieć dla siebie. Tak się składa, że ten chłopak zna się na ochronie i bezpieczeństwie lepiej niż ty, więc odpuść sobie, bo i tak nie zmienisz mojego zdania.
- Tobie kompletnie odbiło - brunet wywrócił teatralnie oczami.
- Powinieneś już iść. 
- Co?
- Twój czas minął, Dan. Jestem zajęta. 
Schowałam swój notes do kieszeni. Wróciłam za bar i czekałam tam, dopóki mój przyjaciel, a raczej były przyjaciel nie wyszedł. Ta znajomość była tylko zwykłym przyzwyczajeniem. Więź, która kiedyś była między nami, umknęła. Nie życzyłam Dan'owi źle, nadal będę go chronić, aby nie wplątał się w takie bagno, w jakim tkwię ja. Był jednak jak reszta, pusty wewnątrz. 
Ashton nie jest aniołem i nigdy nim nie będzie. Nie znam go bardzo dobrze, ale zdążyłam poznać jakąś jego minimalną część. Może nie podlega on jeszcze mojej ocenie, gdyż nie wiem, jakim konkretnie jest człowiekiem, ale jeśli popełnił w życiu parę złych czynów, to musiał mieć ku temu powody. Dopóki ich nie poznam, nie zamierzam go skreślać. 
Zaczęłam przyjmować zamówienia, podczas gdy George obsługiwał klientów za barem. Mijały minuty, godziny... dzień się niesamowicie dłużył. Kiedy ruch był znacznie mniejszy, oboje zajęliśmy się obsługą kasy, tocząc przy tym dyskusję na temat mojego nowego miejsca zamieszkania. George przyznał, że był w szoku, gdy obroniłam Ashton'a, sam się tego nie spodziewał. Nie jestem jakąś jego wielką zwolenniczką, ale skoro mamy rozejm, tego zamierzam się trzymać. Opowiedziałam mojemu koledze o Hurstville, oraz ogromnej willi, która jest... niewiadomo czyja. Nadal tego nie odkryłam. George uważnie mnie słuchał, jakby chciał zapamiętać jak najwięcej szczegółów z moich opowieści. Może chciał mi pomóc? Kiedy czegoś nie zapamiętał, od razu prosił abym powtórzyła całą wypowiedź. W międzyczasie opowiadaliśmy sobie różne kawały. George mówił mi także o historiach, jakie ostatnio wydarzyły się w Sydney. Nie ominęło mnie zbyt wiele, aczkolwiek wolałabym być świadkiem tych różnych, śmiesznych akcji. 
- Poproszę whisky - usłyszałam za plecami męski głos. 
Odwróciłam się, a przy barze siedział nieziemsko przystojny brunet, o ciemnych, brązowych oczach. Patrzył pewnie w moje oczy, powoli ukazując śnieżnobiały uśmiech. Miał idealne kości policzkowe, które podkreślały całą twarz. Perfekcyjnie ułożone włosy, podniesione do góry z dodatkiem żelu dodawały mu męskości. Ubrany był zwyczajnie, jak typowy chłopak, którego można spotkać na ulicy, ale mimo wszystko te zwykłe ciuchy na nim wyglądały inaczej, lepiej. 
Przygryzłam dolną wargę, nieśmiało spoglądając na bruneta. Trwało to chwilę, gdyż George gwałtownie szturchnął mnie w ramię. Kiedy na niego popatrzyłam morderczo, chłopak wyglądał jakby zobaczył ducha. Posłałam mu pytające spojrzenie, na które nie odpowiedział. Stwierdził jedynie, że potrzebuje się przewietrzyć i odszedł. Ja zajęłam się zamówieniem. 
- Taka piękna dziewczyna w barze? - zapytał zachrypiałym, seksownym głosem.
- Taki przystojny facet w barze?
- Potrzebuję się napić, aby lepiej myśleć - odparł.
- Od kiedy po alkoholu myśli się lepiej? - zaśmiałam się.
- Patrząc na ciebie, dzisiaj chyba nie będę w stanie myśleć w ogóle - powiedział chłopak, a ja poczułam jak moje policzki stają się coraz bardziej gorące. 
- Jestem Caitlin - przedstawiłam się.
- Logan, Logan Fletcher, miło mi.
____________________________________________________________________


Rozdział nie wyszedł mi tak, jak to sobie wyobrażałam, ale gorzej być chyba nie może. :) Chcę wam podziękować, bo zrezygnowałam z informowania, a mimo wszystko pod ostatnim rozdziałem było te 90 komentarzy, co mnie niezmiernie cieszy, bo dzięki temu wiem, że ktoś tutaj jednak bezinteresownie wpada. Naprawdę jesteście niesamowici i najwspanialsi.
Lepszych czytelników mieć nie można! You're cool, you're cool... and oh, you too!

Powstały role-player'y! O czym właśnie miałam ogłosić. 
Jeśli ktoś chce założyć konto role-player >> ŚMIAŁO! Nie musicie nawet pytać o zgodę, po prostu założcie, follownijcie, a ja o nim napiszę :)

Dziękuję za wsparcie, wszystko i w ogóle, jesteście fantastico!
+ zagłosujcie w ankiecie u góry jeśli czytacie :)
+ jutro #CieńQA o 18! :) 

128 komentarzy:

  1. MATKOOOOOOOOO <3
    Cudny cudny cudny.
    Cait stanęła w jego obronie. To słodkie
    Hahahah i Ash zwijający się z bólu. Uśmiałam się.
    Przez twoje zakończenie to aż chcę więcej. Czekam na szybkiego nextaa bo zaraz tu umrę :)

    OdpowiedzUsuń
  2. JEJU GENIALNIE!

    OdpowiedzUsuń
  3. JEJQ ŚWIETNY DKFISFSJUFNIS

    OdpowiedzUsuń
  4. Cholera mam ochotę Cię zabić za tą końcówkę.
    A cały rozdział >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
    GENIALNE JKDSKJFHSJKDGBKSJBNG
    @awmycake

    OdpowiedzUsuń
  5. O ja. Nie spodziewałam się tego po Ashtonie. Końcówka wymiata.

    OdpowiedzUsuń
  6. O Matko Bosko, co tu się wyrabia! Muszę ci szczerze przyznać, że jest to najlepsze fanfiction, jakie czytałam. Z każdym rozdziałem jest znacznie ciekawsze! Strasznie mnie fascynuje (co mogą ci potwierdzić moi przyjaciele wszelkiej maści) :D Jesteś na prawdę niesamowita! ;)
    Miłego wieczoru @luvmytate x

    OdpowiedzUsuń
  7. Super rozdział!! <33
    Jeśli nie masz nic przeciwko założyłam konto Luka :D @lukecien

    OdpowiedzUsuń
  8. Tyle emocji ! Ciesze się ze maja rozejm i no ten no SHIPPUJĘ ICH :D Nadal rozkminiam co oni maja do niej i nadal nie wiem haha Uwielbiam to jak piszesz i czekam na kolejny. ILY <3

    OdpowiedzUsuń
  9. Genialny rozdział :D

    OdpowiedzUsuń
  10. ASHTON POWIEDZIAŁ PRZEPRASZAM
    P.R.Z.E.P.R.A.S.Z.A.M.
    P R Z E P R A S Z A M
    Rozdział cudowny, jezu żebyś tylko widziała moje miny i słyszała dzwieki ktore wydawalam podczas czytania hahaha! :D Słodkie to było, ten ich rozejm i jak Caitlin broniła Ashtona <3

    OdpowiedzUsuń
  11. Rozdział jest po prostu przecudowny ! Caitlin broniąca Asha była prze fantastyczna ! Kocham, wielbię i uwielkocham ten blog ! Kochanie życzę Ci dużo weny i z niecierpliwością czekam na następny rozdział <3
    @5secofallie

    OdpowiedzUsuń
  12. tak bardzo idealny rozdział, co tutaj się dzieje...

    OdpowiedzUsuń
  13. O boze logan on jej coś zrobi ja to wiem. Nie to niemozliwe on sobie od tak przychodzi? On ja porwie, ale Ash ja uratuje.
    Ciesze sie ze Ash i catlin zrozumieli siebie, mam nadzieję że bd razem :)

    OdpowiedzUsuń
  14. WOOO
    Nie spodziewałam się aż takiego obrotu sytuacji!
    Rozdział świetny!!!
    hmmmmmm, wydaję mi się że ten Logan coś pokręci w opowiadaniu!
    Pozdrawiam
    G xx

    OdpowiedzUsuń
  15. OMG MOJE FEELS
    Cudowny rozdział, mój ulubiony jak na razie
    Matko, Ashton i Caitlin imają rozejm, tak długo na to czekałam
    Boję się tylko tego co Logan zrobi Caitlin, ale Ashton chyba ma na nią oko i nie pozwoli jej skrzywdzić

    Nie mogę się doczekać następnego rozdziału!

    OdpowiedzUsuń
  16. OMG, zajebisty rozdział, taka akcja hsdhgfcbjdgbcv
    Rozwalił mnie moment jak Ashtonowi się oberwało od Caitlin haha
    Pijany Ashton wygrywa wszystko >>>
    Jejku, w końcu rozejm, w dodatku Caitlin broniła Ashtona, miłość kwitnie ufhcbcndbv
    I jeszcze ta końcówka, serio, Logan?! Będzie się działo, wohoo
    Już nie mogę się doczekać kolejnego rozdziału, kocham Cię Pepe x

    OdpowiedzUsuń
  17. Geeenialne! Podobało mi się! Jak zawsze :)

    OdpowiedzUsuń
  18. omg, Cait broniła Asha i spławiła Dana... BRAWO CAITLIN. JESTEM Z CIEBIE DUMNA XD Ciekawe co się stanie, gdy Ashton zobaczy Logana... hmmm...
    Gorąco pozdrawiam @TruskawkaaxD ILYSM PEPE ♥♥

    OdpowiedzUsuń
  19. Co ty dziewczyno ze mną robisz?! Jezu Ash i Caitlin mają rozejm, w dodatku są tacy cudowni! Aż się zachłysnęłam, gdy Ashton ją przeprosił, bo z zasady tego nie robił. A tu odmiana! Pozytywna oczywiście :) Następnie zrobiłam się czerwona na twarzy tak jakbym to ja była Caitlin, hahah Jak Ash pocałował jej szyję to było takie cudowne i cieszę się, że ona go tak broniła :) A początek był meega odjechany, a jak go kopnęła w krocze to wybuchłam śmiechem :D Czekam na następny rozdział, który wprowadzi trochę zamieszania w moim życiu, bo Logan zawitał w barze, co może oznaczać kłopoty... Przeczuwam, że kolejny rozdział będzie również genialny! @dosia27 - stała czytelniczka :D

    OdpowiedzUsuń
  20. jest zajebisty!!! jejku ale kim jest Logan ?????? @galaxymixme

    OdpowiedzUsuń
  21. świetny! Haha według mnie Caitlin może być z Ashtonem XD Logan... ta nie dziwie się że Logan zaczął flirtować z Caitlin. Pewnie to on coś od niej chce... tylko po co? może on chce najpierw zdobyć jej zaufanie a potem... nie wiem XD Ale nie zdąży bo zaraz Ash będzie wiedział o jego przybyciu i go powstrzyma. Może to właśnie on był tą osobą z prologu? Dowiemy się dopiero na końcu opowiadania :D Pozdrawiam i życzę weny <3

    OdpowiedzUsuń
  22. Myślałam, ze będę pierwsza a tu odświeżam i już 19 komentarzy :D
    Ten rozdział z mojego mózgu zrobił jedna wielka papkę i mam w nim tylko ausbhfvjidfuhvgjb xD
    Mózg rozje***y po akcji gdy Ash jest zalany i Cait daje mu z kolana między nogi do tej pory się śmieje >.<
    Ash i Cait mają rozejm i to jest takie omomomom ^^
    Jeszcze to jak Cait broni Ashtona przed Danem *-*
    Mam nadzieję, że Logan nie zrobi nic złego Cait i że w razie czego 'Zajebisty-Obrońca-Ashton-Sexi-Cień-Irwin' ją ochroni przed nim C;

    Czekam z niecierpliwością i kolejnymi palpitacjami serca na następny rozdział xx

    @AnTy_love1D

    P.S. Trzymam kciuki żeby do następnego tygodnia nazbierało się ponad 200tyś wyświetleń ;) Należy się i Tobie i ;Cieniowi' (który moim skromnym zdaniem powinien być wydany w formie książki c;)

    OdpowiedzUsuń
  23. muszę nadrobić czytanie, nie wiem o co chodzi, bo jestem jakieś 7 rozdziałów do tyłu, a to wszystko przez to, że nauki jest od groma no i maturka w maju haha :D

    Karolina :)

    OdpowiedzUsuń
  24. rozdział jest genialny! już nie mogę doczekać się następnego! :) xx @xxhemmings69

    OdpowiedzUsuń
  25. O MÓJ BOŻE!
    ASDJDFKJGDKFJHALKFJGA *_____*
    TO CHYBA NAJLEPSZY ROZDZIAŁ EVER!
    NAJEBANY ASH >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
    ASH I CAIT W KOŃCU SIĘ DOGADALI <3
    TO JAK CAITLIN BRONIŁA ASHTONA BYŁO TAKIE SŁODKIE!
    I JESZCZE TA KOŃCÓWKA! O KURWA!
    CHYBA NIE BĘDĘ SPAĆ W NOCY! ;D
    POZDRAWIAM I Z NIECIERPLIWOŚCIĄ CZEKAM NA WIĘCEJ CIENIA! <3

    OdpowiedzUsuń
  26. omg. ten rozdział jest cholernie cudowny. i jeszcze ten koniec. ciekawe, co się stanie w loganem asdfzxcvbn nie mogę się doczekać 27 rozdziału.

    OdpowiedzUsuń
  27. to było kurewsko zajebiście nifsdhfuihfviudshfudsifhiusdfhsdkfhskdfhsndsjkvsnbdifnwhf jezu ale LOGAN? kurwa no cndsjkfnsjksdbfkjsf ej miałam nadzieje że Ashton przeleci Caitlin hahahhahahhahahhaha nic. Czekam na next! Kocham ciebie i te fanfiction! /@LiamMyHeroX

    OdpowiedzUsuń
  28. nowy rozdział jest taki jdnndfv kocham cie

    OdpowiedzUsuń
  29. Oo..rozejm ;) ciekawe...
    Kocham tego blogaaa...;D
    Super rozdział...czekamy na nn ;))

    OdpowiedzUsuń
  30. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  31. Reaguję tak na każdy rozdział, ale ashfkhasdfuyhsdfih. Sceny z Cait i Ashton'em były naprawdę zabawne, haha :) Caitlin nareszcie zaczyna bronić Cienia i patrzeć na niektóre sprawy z jego perspektywy. Po części trochę szkoda mi Dan'a, ale no cóż, zasłużył sobie. George? Co ty planujesz? To podejrzane, że tak z dokładnością słuchał. Ashton pobiegł za Caitlin? Aww. Pociski Cait>>>>>>>>>>
    Cholernie podoba mi się ten rozdział! :) Znowu będę miała tydzień z nieprzespanymi nocami, bo będę rozmyślać na Cieniem xd Także ten, no czekam na następny z niecierpliwością.
    Pozdrawiam, weny życzę.
    ~Pajka/@_RanaHoren_

    OdpowiedzUsuń
  32. Kocham ten rozdział !!
    Końskie zaloty Ash'a wygrały wszystko :D Myślałam, że się poszczam ze śmiechu jak czytałam jego teksty :D Widzę, że Ash dokładnie panuje nad całą sytuacją. Wiedziałam, że nie wybuchnie gdy dowie się o tym co zobaczyła Cait. Ale ona jest nadal tępa - typowa blondynka xd Końcówka mnie zabiła - jak zwykle z resztą :D Strasznie jestem ciekawa jak potoczy się dalej ich rozmowa i co z tym faktem zrobi Ash jak się dowie, że ze sobą gadali :D Jeszcze nie doszłam do siebie ..... OMG KOCHAM TEN ROZDZIAŁ!
    Nie no odwala mi ale nie moge po prostu nie mogę *.*
    Teraz tylko mnie upewniłaś, że Ashowi B.A.R.D.Z.O. zależy na Cait bo inaczej by jej nie przepraszał i by wybuchł i wrzeszczał na nią i wgl. A on nadal jest slepa i głupia i po prostu tego nie widzi :D Tylko czemu George wyszedł!?!?!?!?! Czemu nie ostrzegł Cait tylko wyszedł!?!?! idiota ....
    W każdym razie czekam na nexta <3
    xx

    OdpowiedzUsuń
  33. Potrzebuje 27 rozdziału. TERAZ

    OdpowiedzUsuń
  34. Ten rozdział jest jdjslxnsigrjdusnxofuneocfjk ♥

    OdpowiedzUsuń
  35. Szczerze? Jest to pierwszy rozdział od pewnego czasu którym się "delektowałam". Nie wiem, czy rozdział taki długi czy mi się zdawało. Czytałam go z wielką uwagą i skupieniem. Zwykle też tak robię, ale nie aż tak jak dziś. Co na to wpłynęło? Nie wiem. Jedno jest pewne - rozdział GENIALNY.
    No, w końcu Caitlin dochodzi do porozumienia z Ashtonem. Stara się go zrozumieć. Ale co Ashton na jej rozmowę z Loganem. Oby George dał radę ją odciągnąć. Ja wiem, że on wie kim jest Logan. Czemu Geo jej tak uważnie słuchał? Może tylko udawał, żeby nie wzbudzić podejrzeń, że wie? Znów dodatkowe pytania, ale więcej odpowiedzi. Nareszcie, haha.
    Wściekły Michael >>>>>>>>>>>>>>>>>
    Ratował i swój i jej tyłek w sumie, ale ciekawa jestem czy byłby w stanie uratować tylko ją (nie chodzi mi o ratowanie, że ratowanie bo raz już ją uratował, ale o takie, tylko przed Ashtonem. Może ktoś zrozumie mój tok myślenia xd). I ta akcja z kompletnie zalanym Irwinem - mistrzostwo xD
    Moje shippowskie uczucia Cashtlin, omg. To dopiero było. Coś niesamowitego. Uroczy Ashton. Aw. Oh, i ten cholerny Logan.
    Zakończenie jak zawsze utrzymujące w napięciu.
    Chyba napisałam już wszystko co miałam. Także ten tego.
    Trzymam kciuki za przygotowania do matury.
    Trzymaj się ciepło xoxo

    OdpowiedzUsuń
  36. JEZU!!! Zalany Ashton = mistrzostwo! Zakończenie trzyma w napięciu jak zawsze i ten Logan, za którym już nie przepadam. Nie spodziwałam się, że Irwin ją przeprosi! To chyba wszystko... Kocham i trzymam kciuki za maturę!! Powodzenia xo

    OdpowiedzUsuń
  37. Nachlany Ashton >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
    Chyba będę używać tekstów Asha na podrywy XD
    LMAO
    Logan Logan Logan, jestem bardzo ciekawa kto to..
    Rozdział genialny, jak zawsze <3
    @lovju69

    OdpowiedzUsuń
  38. O boże chce już piątek lub sobotę jezu świetny rozdział zresztą jak każdy

    OdpowiedzUsuń
  39. Wiedziałam, że coś się wydarzy, to nie byłby ten fanfik gdyby cos się nie wydarzylo :D mam nadzieję, ze George teraz grzecznie po informuje Ashtona o tym co się dzieje i pan Irwin łaskawie uratuje Cait, bo jak nie to go znajdę i sama mu wpieprzę, za to, ze się nie pojawił na czas:D Świetny rozdział, wiesz jak utrzymać człowieka w ciekawości przez cały czas:D Teraz będę myśleć jak będzie mógł wyglądać kolejny rozdział. Dziękuję Ci, że piszesz, jesteś wspaniała *.*

    OdpowiedzUsuń
  40. O BOŻE UMIERAM, od samego rana czekałam ciągle na ten rozdział hahah i oczywiście się nie zawiodłam, omg jest GENIALNY! kocham pijanego Ashtona, i w ogóle to jak przeprosił Caitlin kgrjewifrenrfidnjfkdnfrkedd, zaczynają się tak do siebie zbliżać że moje serce chyba tego nie wytrzyma hahaha :D I jeszcze ta końcówka, jezu czekam z niecierpliwością na następny, kocham cię po prostu! ♥

    OdpowiedzUsuń
  41. Omfg, świetny rozdział, nie moge sie doczekać następnego!! Masz talent :)

    OdpowiedzUsuń
  42. Rozdział był wspaniałogenialnosuperastyczny. Od pewnego czasu coraz uważniej czytam twoje rozdziały, żeby niczego nie przegapić, tyle pytań a tak mało odpowiedzi. Czy mi się przewidziało czy Irwin przeprosił Caitlin? Co się z nim stało, nie poznaje go haha. Podziwiam Cię, że wymyśliłaś tak rozwinięty fanfiction, jesteś zdecydowanie moją fanfictionową idolką (idk). No także tego. Warto jest czekać ten tydzień na nowy rozdział bo nigdy mnie nie zawodzisz. Od dzisiaj Cień zajmuje miejsce na mojej liście ulubionych fanfictions.
    I love you so so so much! xx

    OdpowiedzUsuń
  43. Czyżby Ash i Catlin? Ciekawe kto to ten nie ziemsko przystojny Logan? A ogólnie rozdział kdbhkdnshskbsgksbdhjdhsknshsj :3

    OdpowiedzUsuń
  44. Ten rozdział był taki.. spokojny? Przynajmniej pod koniec xd
    Reakcja Caitlin na to pomieszczenie była jak dla mnie zbyt spokojna.. Ja bym się bardziej wkurwiła ;d
    I Ashh ją przeeproosił, wooow co mu się stało? ;d CHyba nie wytrzeźwiał do końca ;D
    Ale too podanie rąk na zgodę, akjaldf <3

    Czekam na kolejny ;)

    OdpowiedzUsuń
  45. Super rozdział! Nie sądziłam że Cassie i Ash tak szybko się pogodzą i jeszcze te całuski i ściema przed Dan'em o.O Nie mogę doczekać się nexta !! ♥

    OdpowiedzUsuń
  46. Kocham! Uwielbiam! Nie mogę bez tego żyć! ♥
    AWWW, to chyba najlepszy rozdział, który czytałam! *.*
    Zobaczyłam spam na tt #cień, więc od razu wiedziałam, że nowy ;))
    Nie musisz informować, tym którym zależy, zależeć będzie dalej :D
    Uwielbiam tak bardzoooo! <3
    @Adaaa19

    OdpowiedzUsuń
  47. Lol hahahaha Ashton ma za swoje :p zastanawiam się ile czasu ten rozejm potrwa xD

    OdpowiedzUsuń
  48. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  49. Omg Logan?! Czy to ten o którym myślę? O matko co on tam robi?! Świetnie go opisałaś zakochałam się XD Rozdział super czekam na kolejny ;p @sherbet6969

    OdpowiedzUsuń
  50. TKO! hahaha
    Caitlin dziś moją mistrzynią!
    A tak w ogóle to nawet nie musiałam czytać, bo ludzie na tt już wszystkie możliwe spoilery napisali

    OdpowiedzUsuń
  51. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  52. nie wiem co mam ci napisać, zabiłaś mnie tym rozdziałem, jest idealny, chcę więcej i jeszcze więceeeeej.
    Podoba mi się jak Caitlin przejęła inicjatywę i pokazała Ashtonowi, że nie tylko on tu rządzi haha :D kocham to ff, kocham Ciebie, kocham Cienia i w ogóle nasudsihfuidhgd
    @luuvzoey

    OdpowiedzUsuń
  53. NIESAMOWITY. jejku, to się nadaje na książke. Nie wytrzymam do następnego rozdziału. To tak strasznie wciąga, Ash, strasznie mnie zaskoczył, w pozytywny sposób oczywiście!

    OdpowiedzUsuń
  54. JAK ZWYKLE ROZDZIAŁ GENIALNY! ♥

    OdpowiedzUsuń
  55. Cudny ♥ Ash taki wspaniały i Fletcher♥ umarłam to czytając *.*

    OdpowiedzUsuń
  56. Ashton zniknął tylko na kilka godzin, a u Caitlin znów zaczyna się dziać... Ta dziewczyna ma chyba na drugie imię Niebezpieczeństwo, słowo daję. Spodziewałam się tego, co zastanie za drzwiami i w sumie mnie to nie zdziwiło, ale jej emocje... Idealnie je oddałaś.
    Kocham to, zdecydowanie jesteś niepokonana pod względem pisania.
    @qtazstylesa

    OdpowiedzUsuń
  57. Pepe jesteś najlepsza ♡
    /@liloouli

    OdpowiedzUsuń
  58. No rozejmu to się kompletnie nie spodziewałam, ale to naprawdę dobrze, że ich relacje (może (bo z Ashtonem nigdy nie wiadomo)) się zmienią. Cait zaczęła patrzeć na Asha przez trochę inny pryzmat, wreszcie :).
    No i jest też Logan, jak miło... Oby Ashton jak najszybciej uświadomił Caitlin kim jest ten człowiek.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A i brawa dla Cait za znokałtowanie pijanego Ashtona. haha you go, gurl

      Usuń
  59. BOSKIE<3 CZEKAM NA NASTĘPNY

    OdpowiedzUsuń
  60. cudowny rozdział *.* Czekam na kolejne :*

    OdpowiedzUsuń
  61. Dopiero zaczęłam czytać cień ale uwielbia naprawdę x

    OdpowiedzUsuń
  62. Nieziemski! Boże, potrzebuje wiecej Cat i Asha! Mysle ze ich relacja idzie w dobrym kierunku
    Pozdrawiam i nie mogę doczekać sie nexta ; *

    OdpowiedzUsuń
  63. Swietny, czekam nn xoxo

    OdpowiedzUsuń
  64. O mój Boże! Ten rozdział jest... po prostu zabrakło mi słów:D Może tobie się nie podoba bo chcialaś by było inaczej ale dla mnie to po prostu arcydzieło!!! Kocham Cię<3 Zapraszam również do mnie unbreakable-luke-hemmings.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  65. Co ty piszesz ten rozdział był wspanialy! Myślałam że Ash zrobi coś Caitlin przez to ze odkryła jego sekretny pokój a tu ona mu dowaliła! I jeszcze go broniła. Ale najlepsze na koniec: Logan w barze. Nie mogę się doczekać następnego rozdziału :) x

    OdpowiedzUsuń
  66. Naprawde genialny :) wczoraj przeczytam wszystkie rozdzialy!
    Swietne! Oby tak dalej!

    OdpowiedzUsuń
  67. Nie wiem czy dobrze pamietam czy może moja wyobraźnia coś dodała ale przecież Logan to ten dawny przyjaciel Ashtona który zabił jego ojca cnie?

    OdpowiedzUsuń
  68. Jezu *- *Boskie Ashton taki slodki jejku tak sie jaram I jeszcze Logan w barze ;oo Chce juz nastepny rozdzial czekam z niecierpliwoscia . Super !!!

    OdpowiedzUsuń
  69. świetny ; ) czekam na kolejny ♥

    OdpowiedzUsuń
  70. Szczerze mówiąc rzadko kiedy komentuje jakieś opowiadania. Może dlatego że jestem na to zbyt leniwa, ale pomyślałam sobie "Hej! Ta dziewczyna poświęca swój wolny czas na pisanie jednego z twoich ulubionych opowiadań, chodź powinna przygotowywać się do matury! Uszanuj jej pracę i podziękuj".
    A więc dziękuje ci za ten cały trud włoży w napisanie tego opowiadania :)
    Nie czytałam go od samego początku, ale mogę ci przysiąść, że zostanę do końca - chyba że nastąpi apokalipsa, lub odetną internet na całym świecie.
    Przeczytałam wszystko w 1 dzień, akurat kiedy zaczynałam było chyba 13 rozdziałów i od razu się zakochałam. Masz wspaniały styl pisania! Wszystko co wyjdzie spod twoich palców czyta się tak lekko i przyjemnie, ze mogłabym to robić do końca życia, najlepiej jakby ktoś jeszcze mi za to płacił xD
    Co do fabuły... Szczerze mówiąc nie potrafię sobie wyobrazić naszego Ash'a jako Cienia, zdecydowanie jest na to za uroczy, dlatego wielkie brawa, że pomimo tego czytając twoje rozdziałby mam wrażenie jakby to był właśnie on.
    Co do Caitlin... Oglądałam twojego tc i tam powiedziałaś, że chciałabyś mieć taki charakter jak ona, mam nadzieje, że chodziło ci wtedy o pewne wybrane cechy jak pewność siebie, siła i stawanie na swoim, bo spostrzegawcza to raczej ona za bardzo nie jest xD
    Moją ulubioną postacią z twojego bloga jest Michael. Jest idealny, ani przesadnie zły, ani przesadnie dobry, taki w sam raz. Podoba mi się również, że oni wszyscy utrzymują przyjacielskie kontakty i tak jak zaznaczasz w prawie każdym rozdziale, zachowują się jak zwykli nastolatkowie, a nie banda gangsterów, którym zależy tylko na forsie, co jest zupełnie odwrotne, bo ja mam wrażenie, że oni są grupką, która działa po stronie dobra, ale pewnie przekonam się dopiero w późniejszych rozdziałach.
    Co do tego konkretnego rozdziału. Podoba mi się, ze Cait i Ash, przynajmniej na tą chwilę zakopali topór wojenny. Ich kłótnie były w pewien sposób zabawne, ale także bardzo męczące. Podoba mi się również to, że główna bohaterka zaczyna zdawać sobie sprawę z uroku naszego blondyna i nie widzi już w nim tylko kryminalistę, lecz zwykłego chłopaka, przynajmniej w małym stopniu.
    Fajne jest to, zę pomimo tego ona wciąż stawia mu opór i nie daje mu się dobrać do siebie, za co wielkie brawa. Kopniak w krocze dobrze się sprawdził.
    Co do końcówki... Serio? Na widok Ashton;a pieprzonego boga sexu Irwin'a nie zwróciła tak wielkiej uwagi z wyglądy jak na Logan'a który - jestem w 100% pewna - jest ZŁYM gościem!
    Hello! W sposób w jaki zareagował na niego George. Zresztą, o ile się nie mylę, to imię pojawiło się już kilka razy wcześniej i nie wynikło z tego nic dobrego.
    Jak każdy mam już swoje teorie na temat planu Irwin'a i co ma tym wspólnego nasz kochana i mało spostrzegawcza Caitlin, ale zachowam to dla siebie, żeby sprawdzić, w następnych rozdziałach czy moja teoria jest trafna. W sumie, to nie było dla mnie takie trudne do zrozumienia, ale przekonamy się czy miałam racje.
    Irytuje mnie jedno: Dlaczego Cień nie może skończyć się szczęśliwie?
    Nienawidzę kiedy coś kończy się źle,. Czyje, ze wtedy wracam do mojej szarej i smutnej rzeczywistości, w której nie czuje się najlepiej. Więc, czy jesz szansa, że zmienisz zdanie i to wszystko skończy się chodź trochę dobrze?
    Dobra, bo zaraz stworzę tutaj Pana Tadeusza.
    Życzę weny i kontraktu z jakimś wydawnictwem! :) xx
    ~@ToBeLovedxx

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W mojej szarej i nudnej rzeczywistości nie umiem pisać poprawnie więc wybacz mi błędy, literówki i Bóg jeden wie, co jeszcze się tu pojawiło.
      Szczerze przepraszam xD

      Usuń
  71. Chyba najlepszy rozdział jakikolwiek był. Podoba mi się, że po raz pierwszy (tak?) Ashton przeprosił Caitlin. Podoba mi się, że Caitlin pokazała, że nie jest taka słaba, że walczy i potrafi pokazać, że jest silna, choćby to kopnięcie Ashtona. Podoba mi się, że choć trochę poznała prawdę i ufa Ashtonowi! To jak go broniła, genialne!
    Z niecierpliwością czekam na kolejny rozdział, oby jak najszybciej! | I.

    OdpowiedzUsuń
  72. No no. Nie spodziewałam się tego zwrotu akcji.
    A tak btw rozdział genialny ♥♥

    OdpowiedzUsuń
  73. Ale super! Mega świetny rozdział! Bardzo długi, więc tak mi się spodobał, że nie mogłam odejść od komputera! Naprawdę, czekam z niecierpliwością na nexta <3
    przy okazji zapraszam wszystkich chętnych
    theeternalkids.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  74. o boże co za emocje kocham to opowiadanie <33

    OdpowiedzUsuń
  75. Caitlin spierdalaj tam gdzie pieprz rośnie! Genialny rozdział. Bardzo przyjemnie się go czytało :)

    OdpowiedzUsuń
  76. CUDO CUDO CUDO czekam na nastepny

    OdpowiedzUsuń
  77. Jesteś niesamowita xd
    Caitlin poznala Logana uuuuuu co to się będzie działo ;)
    Ash przyjedze po nią do pracy, patrzy a tam jego największy wróg i wielkie zagrożenie dla Caitlin z nią flirtuje. Na pewno się wścieknie.
    Bardzo podobało mi się pogodzenie Cienia i Cait >>>
    Jesteś wspaniała. Kocham cię @kaludia_horan xx

    OdpowiedzUsuń
  78. super, cieszę się, że Ashton w końcu pogodził się jakoś z Caitlin.I chyba zacznę ich shippowac haha.

    OdpowiedzUsuń
  79. Rozdział jak zwykle wspaniały :)
    Muszę przyznać że to jest jedyne fanfiction którego dalszego rozwoju wydarzeń nie mogę sobie wymyślić albo się domyślić co robi ten blog interesującym ;)
    Czekam na dalszy rozwój wydarzeń.
    Ah i jeszcze coś czy czasem ten Logan nie był tym którymś kolesiem który miał coś do Caitlin tym szefem jakiegoś gangu czy czegoś takiego ?
    Dan jaki zazdrosny haha. :D
    Ash *.*
    Caitlin nie ładnie tak bałaganić i po sobie nie posprzątać xd
    Pozdrawiam ;*

    P.S. To mój pierwszy aż tak długi komentarz hehe... :D

    OdpowiedzUsuń
  80. matkoo, wszystkie rozdziały czyta sie idealnie, a całe opowiadanie jest takie wciągające że masakra!! Ja mam nadzieję że opowiadanie skończy się jednak dobrze, i że nasza Cait będzie w szczęśliwym związku z Cieniem. Masz dar dziewczyno!! Napisz książkę!! Pozdrawiam ;) A.

    OdpowiedzUsuń
  81. O JAPIERDOLE, O JEZU, JAK MOGŁAŚ PRZERWAC W TYM MOMENCIE?! O JEZU, JA NADAL NIE WIERZĘ, O JAPIERDOLE, ASHTON NIE BĘDZIE ZADOWOLONY.
    Ashton będzie na maksa wkurwiony, jak siędowie że oni w ogóle ze sobą rozmawiali! :o

    Czekam z niecierpliwośćią na dalszą część! XD

    OdpowiedzUsuń
  82. Teraz będą żyć w zgodzie? No nie ;-;
    Lubię jak się tak kłócą, to słodkie xd

    OdpowiedzUsuń
  83. Ashton jest taki seksowny, omg
    Chciałabym zeby byl z caitlin

    OdpowiedzUsuń
  84. WSPANIAŁY ROZDZIAŁ!
    Bardzo się cieszę, że chociaż zawarli rozejm :) Byłaby z nich piękna para XD

    OdpowiedzUsuń
  85. najlepsze ff jakie kiedykolwiek czytałam!*.*
    @hellomyswaggie

    OdpowiedzUsuń
  86. wooooow ale fajnie :D W końcu ja wyhpuscił i ciekawe co to za chłopak się pojawił :D

    OdpowiedzUsuń
  87. Nie mam słów, naprawdę. Ten rozdział jest KIFJGHFDJOSUFEGUVIHOFEHOGVOHCASHF *O*

    Mike nie wkopał Cait, punkt dla niego :D
    I ten Cashtlin moment OMG ojugihfjvdosdusfhbvuoisuh ZGON NA MIEJSCU, a potem zmartwychwstanie i zgon z powodu śmiechu, bo Ash oberwał xD Pół domu obudziłam, ale to nic xD
    I potem jak jechali tym samochodem OMG NAJLEPSZY MOMENT EVER. Też bym się chciała tak przejechać, zazdro Cait :c
    I ASH JĄ PRZEPROSIŁ. PRZECZYTAŁAM TEN FRAGMENT 79523523 RAZY I MYŚLAŁAM, ŻE MÓJ PROBLEM Z OCZAMI SIĘ POGŁĘBIA, ALE NIEEE, CIEŃ JĄ PRZEPROSIŁ, NAPRAWDĘ.
    To było takie... nienaturalne z jego strony...
    A Dana to ja zostawiam w spokoju, bo moja wypowiedź musiałaby być taka: !@#$%^&*&^%&(... No co za zazdrośnica cholerna! Cait powiedziała, że nie, to niech się odczepi, czego on tu nie rozumie?
    No i wisienka na torcie - LOGAN, SKĄD ON SIĘ TAM DO JASNEJ CHOINKI WZIĄŁ?
    Ale Cień go wyrzuci jak wróci :) Ja to wiem :) W tym barze będą latały noże, talerze i zęby :) I Logan xD

    Jezu, to chyba mój najgorszy komentarz, ale po prostu nie potrafię napisać tylko 'OMG ŚWIETNY CZEKAM NA NASTĘPNY' bo to takie feeee :(
    Boże, kocham Cię, pokolorowałaś moje nudne, szare życie, dziękuję ♥

    Życzę miłego dnia :)
    bb ;] xx.

    OdpowiedzUsuń
  88. Genialny rozdział i w dodatku dłuuuugi,a to jest to co lubię najbardziej :3 Ciągle czekam aż Ashton wyjaśni Caitlin to wszystko no i oczywiście czekam na jakiś moment pomiędzy nimi (If you know what I mean) :D a tak poza tym to KURWA CO TEN LOGAN TAM ROBI!?
    Do następnego :D xx

    OdpowiedzUsuń
  89. Boziu, jesteś niesamowita. Czym więcej rozdziałów, tym jestem bardziej zagubiona. Kocham ten ff i czekam na więcej.

    OdpowiedzUsuń
  90. Slyszalam o tym ff bardzo duzo, wiec postanowilam sprawdzic. Przeczytalam cale 26 rozdzialow jednego dnia! :) niecierpliwie czekam na kolejny, mam nadzieje ze Cait bedzie z Ashem @ilovemybadboy

    OdpowiedzUsuń
  91. Przeczytałam od początku, do teraz i cholera nie mam pojęcia co napisać. Wydaje mi się, że żadne słowa nie są w stanie określić tego co myślę.
    Zacznę więc inaczej, osobiście nie jestem fanką 5sos, nie słucham ich. Słyszałam o nich, ale to wszystko, nigdy specjalnie nie interesowałam się nimi, nie czułam takiej potrzeby.
    O cieniu dowiedziałam się z twittera, naprawdę dużo ludzi o nim pisze, pomyślałam skoro piszą musi być niezły. Tyle, że słowo niezły tutaj nie pasuje. Zaczęłam czytać i nie mogłam przestać. Nie mam pojęcia skąd wzięłaś taki pomysł na to opowiadanie. Na początku myślałam, że to jest kolejne opowiadanie z tej serii gdzie chłopak jest tym złym, dziewczyna dobra ona ma gang i tak dalej, po prostu ostatnio non stop trafiam tylko na takie fanfiction i naprawdę można się zrazić już co do większości fanfiction, ja się zraziłam. Osobiście jestem naprawdę wybredna co do fanfiction, które musi być przede wszystkim interesujące co u Ciebie oczywiście znalazłam.
    Szukam w swojej głowie od jakiś 10 minut sensownych słów, niestety nadal nic nie przychodzi do głowy. Nie pozostaje mi zatem nic innego jak napisać, że zakochałam się w twoim opowiadaniu! Cieszę się, że je znalazłam i dziękuję Ci za pracę jaką wkładasz w nie!
    Życzę Ci dużo weny! :)

    OdpowiedzUsuń
  92. Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam Czekam ... Parę czekam później... Czekam.
    /Paro

    OdpowiedzUsuń
  93. Coś zajebistego <3

    OdpowiedzUsuń
  94. Po pierwsze cos co mnie strasznie zdziwiło i nie wiem czy innych tez. Jeśli przeczytacie pierwszy komentarz to zauważycie, że nie jest on coś w stylu: " pierwsza!" Wow.. zatkało mnie i to podwujnie dodając do tego cały rozdział.
    Myślałam, że już nie wyrobie gdy Ashton chciał zabawić się z Caitlin. To by był dla niej chyba jakiś dramat ale jak go potem załatwiła to mistrzostwo. Wyobraźnia zadziałała i Cień leżący na ziemi i zwijający się z bólu to piękny obrazek. Słodkie było ze strony Ashtona, jeśli tak to można nazwać, że w końcu to on wyciągnął do niej rękę na zgode. Teraz mam nadzieje że będzie już lepiej z tym wszystkim i, że nie będzie tyle kłutni:)
    Pozdro i życzę weny <3

    OdpowiedzUsuń
  95. Boskie. Kocham tego bloga ♡♡♡
    Nie moge doczekać sie nn.
    To jest po prostu xhsbdjkshdvnskshdvskhsv
    Życze weny ♡

    OdpowiedzUsuń
  96. Chciałabym napisać coś sensownego , coś co w pełni oddałoby moje uczucia w trakcie jak i na końcu opowiadania, ale kurde ! Dziewczyno ! Tak mi w głowie namieszałaś, że nie potrafię.
    Jesteś boskaaa !
    Zazdroszczę Ci talentu ! Masz potencjał !
    Co do rozdziału, sama pewnie wiesz, jest prześwietny. Dziękuję Ci.
    Życzę weny <3
    dodawaj szybko bo nie mogę się doczekać ! ;*

    OdpowiedzUsuń
  97. Kocham to ten rodziła wow a jak go broniła wow !

    OdpowiedzUsuń
  98. cudowny rozdział, po każdym coraz bardziej nie wiem co napisać
    matko tyle Cashtlin moments że ja umieram *__________*

    OdpowiedzUsuń
  99. Pragnę poinformować, że twoje opowiadanie zajęło I miejsce w konkursie na blog miesiąca! Gratuluję ;)

    Pozdrawiam, [spisfanfiction]

    OdpowiedzUsuń
  100. MATKO BOSKO KOCHANO !!!

    NAJLEPSZY ROZDZIAŁ NA ŚWIECIE :D

    ZAJEKURWABISTY *o*

    nie mam słów no oerftwgwegfiubgtfv2wqbhgtewhwi6 ^^
    ~@dont_you_say

    OdpowiedzUsuń
  101. Jeeezzuuy zajebisty. Ash taki mily, cos mi nie pasuje. Ale jak ona go wrobila hahahha beka. Kocham cienia i cb za to, ze go piszesz. Caitlin chyba coraz bardziej podoba sie Ashton *__*

    OdpowiedzUsuń
  102. Jej niedawno weszłam na tego bloga bo ludzi na tt ciągle spamowali tym tajemniczym "Cieniem". Weszłam i się zakochałam. <3
    Naprawdę masz ogromny talent. Dziękuje ci z całego serca za trud jaki wkładasz w to opowiadanie.
    Powinnam napisać komentar już pod tamtym rozdziałem ale jestem zbyt leniwa i czekalam na tegi.
    Naprawdę rzadko komentuje blogi. Ale twój musiałam bo zalicza się do 3 moich ulubionych.
    A co do samego rozdziału ..... Ash jest taki hdjfufj *________*
    Nie mogłam jak Caitlin go oszukła. hahaha.
    Czekam na nn iżyczę weny za wszelkr błędy przepraszam bo jesten na telefonie który sie zacina -,-
    Kocham tooo <3

    OdpowiedzUsuń
  103. Jezu jak ja kocham twojego bloga! Serio uzależniłam się <3 Nie myślę o niczym innym niż o Ashtonie i kolejnych rozdziałach *,* Dzieki że jesteś :) Rozdział ZAJEBISTY ♥ Czekam NIECIERPLIWIE na nn :**

    OdpowiedzUsuń
  104. jezu kocham tego fanfika ♥ matko wbjbdxksiked cudowne *.* czekam na kolejny rozdział kochana <33

    OdpowiedzUsuń
  105. ej... Caitlin jest chamska bez powodu :c

    OdpowiedzUsuń
  106. oooo rany
    Caitlin poznała Logana... pewnie będzie niewesoło?

    OdpowiedzUsuń
  107. Rozdziały są świetne, komentuje po raz pierwszy, wczoraj mnie tak wciagnelo że nie mogłam przestać czytać :) ~KAŚKA

    OdpowiedzUsuń
  108. O mój Boże *.* Nie, no cudowny fanfic. Natrafiłam na niego wczoraj i teraz właśnie skończyłam czytać ten rozdział. To jest po prostu PERFEKCYJNE. Masz na prawdę talent do pisania. Bardzo ciekawie się to czyta i trzyma w napięciu. Po prostu CUDO ♥. Nie mogę się doczekać następnego rozdziału. :o

    OdpowiedzUsuń
  109. Kuźwa, gdybyś widziała moją minę przy końcówce :o XD
    Epic, epic, epic
    Tyle powiem bo nie jestem w stanie wydusić z siebie nic innego *o*
    Dzięki za tego fanfica, serio x

    OdpowiedzUsuń
  110. Okay, więc przystępuję do komentowania tego jakże cudownego rozdziału. Hm, zastanawiam się dlaczego tak bardzo zwlekam z Cieniem? Myślałam,że to tylko i wyłącznie kwestia tego,że wolno czytam, ale nie... Ja po prostu przeżywam każde zdanie i odtwarzam każdy dialog w głowie. I to dobrze, bo nic mnie tak nie stresuje jak czekanie na rozdziały, a zanim dojadę do końca tego działu to już trzeci się rozpocznie czyli idealnie, haha. Po każdym praktycznie akapicie potrzebuję chwilki na ogarnięcie i przemyślenia. Matko, dziewczyno? Co Ty ze mną robisz tym opowiadaniem?
    Ok, więc może to dziwne ale shippuję Caitlin z Michael'em haha. Po drugie kim do cholery jest ta Gin? Dobrze,że nie było jeszcze żadnego jej monologu w całości, bo chyba bym ją własnoręcznie zabiła. Ashton stalker poziom hard! Kurde, tak bardzo się różnię do głównej bohaterki,że za cholery nie mogę pojąć jej reakcji! Dlaczego ona nie może zaakceptować tego,że on chce ją bronić? Jeśli on mówiąc do niej używa słów "błagam", "proszę", a nawet "przepraszam" to ewidentnie pokazuje, że on ją tam na swój sposób szanuje. Te jego niemiłe komentarze i udawanie wielkiego gangstera jest tak bardzo pokazowe. On po prostu nie chce dopuścić jej za szybko zbyt blisko. Ja rozumiem, że ona chce poznać prawdę itd.. że to wszystko ją przeraża, też byłabym ciekawa, ale zważając na to,że kręci Irwina mogłaby te informacje szybciej wyciągnąć lekką zadziornością i swoją kobiecością! Nie mówię,że ja w życiu wykorzystuję moją "kobiecość",bo jej w sumie nie mam, ale taki miałabym na jej miejscu tok myślenia. I wydaje mi się,że ta jej cała złość jest spotęgowana dlatego,że ona walczy sama ze sobą by się nie zauroczyć haha! Brawa dla mnie! Scena z pijanym Ash'em - w mojej głowie piosenka Poparzeni Kawą 3 - Wezmę Cię, lol. "Zero kłótni!" wyczuwam w następnym rozdziale niezłą kłótnie! I w ogóle Caitlin blondyno! Pozdrawiam Cię! Czy ty wiesz z kim flirtujesz? btw wkurwiła mnie tym! Ja myślałam,że coś tu w Ash'a w końcu, a ona flirt z jakimś pierwszym lepszym fagasem!!!!!!!!!!!

    Pewnie nie czytasz tych komentarzy, ale z góry przepraszam za błędy w innych komentarzach wynikające z pisania ich na telefonie, @psychictortoise

    OdpowiedzUsuń
  111. Dlaczego wszyscy zli przestępcy muszą być przystojni? To takie nie fair hahahaha. Pierwszy raz się wzruszyłam Lmao.
    Jak zawsze swietnie, bosko i w ogóle. Kocham to i tyle. :D @HereForYouHoney x

    OdpowiedzUsuń
  112. Jezu płakać mi się chce ;"( cała prawda o ludziach... nie znają cię, nie znają Twojego prawdziwego ja, a potrafią cię ocenić po wyglądzie :c
    Ashton musiał strasznie przez to cierpieć, ale tego nie okazywał bo już się przyzwyczaił...
    Większość ludzi jest pustych, używających mózgu jako ozdoby...
    Teraz się boję bo Logan :o
    Uhh 27 rozdziale- przybywam :D
    @luvmylukeyy

    OdpowiedzUsuń
  113. Powiem tylko tyle, że czytając ostatni wers tego rozdziału z moich ust wyszło tylko: "O KURWA!" :P Boski rozdział

    OdpowiedzUsuń
  114. Genialny , niesamowity ! Boże brakuje mi już słów by opisać to dzieło ;**

    OdpowiedzUsuń
  115. Ahhaha coś nie chce mi się wierzyć w ten ich rozejm.. Zobaczymy 😊 ahh.. LOGAN.. Źle.... Bardzo.. 😒😒 Kolejny świetny rozdział!! <3<3

    OdpowiedzUsuń

Obserwatorzy

Szablon
Fantazja
zxvzxvz