sobota, 16 maja 2015

Rozdział 30

Siedziałam na kanapie, wbijając wzrok w telewizor. Cały czas odtwarzałam sobie słowa dziennikarki w głowie.
- Logan Fletcher, jeden z najgroźniejszych bandytów został znaleziony martwy w jednej ze swoich posiadłości. Policja nie chce podawać szczegółów, ale wciąż powtarza, że nie była to próba samobójcza. Być może ktoś próbował się zemścić na Fletcherze? Wszystkie podejrzenia padają na ukrywającego się pod pseudonimem Cienia, Ashtona Irwina, którego ciało jak się okazało nie znajduje się w grobie. Więcej informacji...
Złożyłam dłonie, a potem dotknęłam nimi ust. Wokół mnie panował chaos. Ashton zacięcie dyskutował z Calumem, starając się dojść do porozumienia. Luke nadal szukał wskazówek na temat położenia Cassie, a Michael kontaktował się z Theresą, aby dowiedzieć się czegoś więcej na temat morderstwa Logana. Nie dziwił mnie fakt, że mają do siebie numery, nie miałam czasu na przejmowanie się bzdurami. Dziewczyna przekazała, że przy zmarłym znaleziono kartę, ale tym razem damę. Na jej odwrocie zostawiono wiadomość, iż sprawca wyrównywał jedynie rachunki. Tyle usłyszałam z rozmowy, ponieważ później kompletnie wyłączyłam się, wracając do telewizji. Każdy wokół mnie krzyczał, biegał, robił cokolwiek, a jednak ja po prostu próbowałam zrozumieć ten ruch. Analizowałam pokolei wydarzenia, żeby odnaleźć logiczne rozwiązanie zagadki. Logan wydostał się ze szpitala psychiatrycznego, a tuż potem zginął. Tylko dwa pytania nasuwały mi się na myśl. Dlaczego? Kto rozdawał karty, jeżeli nie Fletcher? 
Moja głowa pękała, a serce biło niczym dzwon. Czułam napięcie, zbyt wiele energii, której nie potrafiłam utrzymać w swoim ciele. Z jednej strony uderzały we mnie wrzaski Ashtona oraz Caluma, a z drugiej słuchałam krzyczącego Luke'a, który powtarzał, że musi być jakieś wyjście. Uderzał pięściami w stół, jakby miało to przynieść swego rodzaju ukojenie. Obrazy przesuwały się przed moimi oczami, a głosy mieszały się ze sobą, powodując istny huragan. Nie wytrzymywałam tej presji, nie umiałam wyciągnąć wniosków. Masa kłopotów spadła na nas tak nagle, nie byłam na to gotowa. Świat zawirował przed moimi oczami. Dłużej nie mogłam usiedzieć w miejscu.
Wstałam i chwiejnym krokiem podążyłam w stronę drzwi. Pech sprawił, że moja ręka przebiegła po stoliku, popychając szklankę. Szkło spadło, rozbijając się na małe kawałeczki. Nagle w pomieszczeniu nastała cisza. Słychać było jedynie dziennikarkę powtarzającą informacje, które zdobyła od funkcjonariuszy. Oczy wszystkich w jednym momencie skierowały się na mnie. Oparłam się o framugę ciężko dysząc. Spojrzałam słabo na każdego z obecnych w pokoju. 
- Ja.. - urwałam.
- W porządku? - zapytał Ashton, ruszając w moim kierunku, ale wyciągnęłam dłoń, żeby go powstrzymać.
- Po prostu potrzebuję powietrza - powiedziałam cicho.
Ulotniłam się czym prędzej z mieszkania, aby poczuć jak wiatr muska moją skórę. Potrzebowałam oczyszczenia, ponieważ w pomieszczeniu, w którym znajdowałam się z całą ekipą, powietrze wydawało się zanieczyszczone, a wręcz toksyczne. Zajęłam miejsce na schodach przed budynkiem. Gdybym mogła, zapaliłabym papierosa, bo zdawało mi się, że on ukoi moje nadszarpane nerwy. 
Mój telefon zawibrował, a wtedy na wyświetlaczu pojawił się nikt inny, jak Jack. Odrzuciłam nadchodzące połączenie, jednak on ponownie zadzwonił. Kolejny raz zdecydowałam się nie odbierać, ale chłopak nie odpuszczał. Przesunęłam palcem po ekranie i przyłożyłam słuchawkę do ucha. Westchnęłam ciężko, przygotowując się na następną trudną konwersację z człowiekiem, któremu brakowało skrupułów.
- Brakuje ci wrażeń? - spytałam zmęczonym głosem.
- Caitlin, posłuchaj.. - zaczął Jack, ale nie zamierzałam słuchać jego wywodów.
- Cokolwiek chcesz mi przekazać, nie obchodzi mnie to - warknęłam.
- Nawet, jeżeli chodzi o twoje życie i Ashtona?!
Zmarszczyłam brwi.
- O czym mówisz? - zapytałam wyraźnie zaciekawiona.
- On już wie - oświadczył - Jedzie do was.
Podniosłam się z miejsca. Kompletnie nie rozumiałam, o czym mówi Jack. Kto wiedział? Kto jechał do nas? Widzieliśmy się zaledwie kilka godzin temu, a akcja nabrała takiego tempa. Myślałam, że dostanę za chwilę szału. 
- Kto taki? - spytałam.
Nie zdążyłam usłyszeć odpowiedzi. Usłyszałam dźwięk odblokowywania pistoletu, a później poczułam, jak ktoś przystawia lufę broni do mojej głowy. Wstrzymałam oddech odsuwając komórkę od ucha. Chciałam odwrócić się i spojrzeć na napastnika, jednak zbrakło mi odwagi. Znieruchomiałam i zaniemówiłam. Nie miałam bladego pojęcia, kim mógł być zabójca Logana. Żaden człowiek nie przychodził mi do głowy. Domyślałam się, że stał on właśnie za mną i szybko mogłam poznać prawdę. Morderca mógł również uniemożliwić mi poszerzenie wiedzy, skoro trzymał mnie na muszce. W każdej chwili pocisk mógł strzelić. 
Jego dłoń dotknęła mojej dłoni. Zabrał mi telefon, po czym sam rozpoczął rozmowę z Jackiem.
- Za późno, mój przyjacielu - miękki i delikatny, a jednak męski głos rozbrzmiał w mojej głowie. Próbowałam czym prędzej dopasować do niego tożsamość, ale był mi zupełnie obcy. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z tym mężczyzną.
Rozłączył się, po czym rzucił komórkę na trawnik. Przysunął się do mnie. Kosmyki jego włosów muskały skórę blisko mojej szyi. Gdy był wystarczająco blisko, szepnął, a kiedy jego oddech obił się o płatek mojego, zadrżałam.
- Odwróć się - nakazał.
Powoli obracałam swoje ciało, żeby po kilku sekundach stanąć z nim twarzą w twarz. Nie wyglądał tak, jak go sobie wyobraziłam. Stał zgarbiony, ubrany w czarną elegancką marynarkę. Pod spodem miał zwykły czarny t-shirt. Spodnie opinały jego długie nogi, dzięki czemu mogłam zobaczyć, jak szczupły był. Jednak zdecydowajnie wyrówniały go średniej długości czarne niczym smoła włosy; kręcone jakby na lokówce. Zauważyłam tatuaż na środku jego klatki piersiowej. Na jego twarzy widniał lekki zarost, może trzydniowy. Smukła wydłużona twarz tylko podtrzymywała fakt, że był naprawdę szczupły. Przypominał wygłodzonego człowieka, albo narkomana. Na jego twarzy malował się spokój, a spojrzenie było obojętne, niezbyt groźne czy przeszywające. Nie umiałam rozpracować, ani określić jego intencji. 
- K-k-im... je..je..jesteś? - wydusiłam.
Mężczyzna uśmiechnął się delikatnie, oglądając mnie od stóp po głowę. Obszedł mnie naokoło. Znów stanął za mną, aby trzymać broń swobodnie przy mojej czaszce. Zdawało mi się, że grał na czas i miałam rację. 
- Starym znajomym - powiedział cicho - Minęło dokładnie jedenaście minut i dwadzieścia dziewięć sekund od twojego wyjścia - oznajmił - Spóźnia się - zaznaczył, a w jego głosie wyczułam pewne rozczarowanie.
Wtem zobaczyłam, jak Ashton schodzi po schodach. Moje serce zabiło szybciej, kiedy dowiedziałam się, na co czekał napastnik. Od razu drgnęłam, ale ręka ciemnowłosego zacisnęła się na moim ramieniu, nie pozwalając mi ruszyć do biegu, ani ostrzec chłopaka. Łzy stanęły mi w oczach, a w myślach błagałam, aby Ashton powstrzymał się przed wyjściem. On jednak patrzył pod nogi. Dopiero, kiedy otworzył drzwi i ujrzał mnie oraz mężczyzne trzymającego pistolet, przystanął. Otworzył oczy, automatycznie puszczając drzwi, które samoczynnie zamknęły się, trzaskając. Uniósł ręce na znak pokoju, powoli podchodząc bliżej. 
- Nie rób jej krzywdy - poprosił, a mężczyzna prychnął.
- Niewiarygodne - szepnął pełen podziwu - Nareszcie, po tylu latach odnalazłem twoją słabość, Irwin - stwierdził, przyciskając lufę do mojej skóry, żeby zobaczyć jak Ashton zaciska szczękę i drży. Oznaczało to, że znał tego faceta i obawiał się go, niczym nikogo innego.
- Nie mieliśmy z tym nic wspólnego - syknął Irwin, próbując opanować swój głos, by mówić grzecznie. 
- Dlaczego powinienem ci wierzyć, hm? - spytał - Każdy z was miał powód - warknął, przestając być takim miłym, niczym przedtem. 
- Bo dostajemy te same karty, jaką ktoś zostawił twojemu bratu - wyjaśnił blondyn - Ktoś próbuje urozmaicić twoją grę, Sean.
Dolna warga moich ust powędrowała w dół. Dreszcze przeszyły moje ciało, a imię mężczyzny niczym echo powtarzało się w mojej głowie. Znałam go, już wiedziałam kim jest. Za moimi plecami, swoją bronią groził mi nikt inny, a sam Sean Fletcher, który postanowił się zemścić za śmierć młodszego brata.


_____________________________________________
Rozdział krótki, ale treściwy i problematyczny. Zgaduję, że hm... ktoś tu ma kłopoty! :D
Dziękuję Wam za 2 miliony wyświetleń! Nawet nie wiecie jaka szczęśliwa jestem, chociaż leżę w łóżku z katarem i bolącym gardłem. To niesamowite, widzicie ile razem przebyliśmy? MEGA! Kocham Was!


Rozdziały powinny się pojawiać systematycznie.
Już 1 czerwca premiera książki!! Będę informowała na bieżąco. :)

Pozdrawiam i ściskam Was mocno!

45 komentarzy:

  1. jejku tak czekałam <3 genialny rozdział skarbie :D

    OdpowiedzUsuń
  2. świetny
    cudowny
    najlepszy
    życzę weny
    i czekam na next xx
    @Patrycjax1D

    OdpowiedzUsuń
  3. Boze umieram. Tyle czasu czekalam na ten rozdzial ale bylo warto. Teraz mam jeszcze wiecej pytan i straszny metlik w glowie. Dzieki Pepe! Do nastepnego rozdzialu. Xx @nakedsniall

    OdpowiedzUsuń
  4. Świetny rozdział, czekam na nexta, tak w ogóle to Sean myśli, że jego chorego na umyśle zabiły Ash? Szczerze mówiąc, to Sean jest taki sam jak Flechter. Nie mogę uwierzyć,że to koniec opowieści, chociaż nie ma już epilogu, ale brakuje pięciu rozdziałów do końca - chyba.
    Pozdrawiam, Megan.

    OdpowiedzUsuń
  5. cudowny rozdział, ale ubolewam, że taki krótki :(

    OdpowiedzUsuń
  6. Rozdział jak zawsze świetny! ;D
    Gratuluje 2 mln wyświetleń ;)

    zapraszam do mnie she-is-innocent.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  7. Pechowa Caitlin. Wyszła, żeby zaczerpnąć świeżego powietrza i skończyła z lufą przy skroni. Mam nadzieję, że Ash coś ugra, bo zapowiada się nieciekawie.
    Chcę już tę książkę, tak bardzo bardzo.
    Zdrowiej szybko!

    OdpowiedzUsuń
  8. dużo informacji.. dużo pytań... mało odpowiedzi

    OdpowiedzUsuń
  9. Mimo wszystko już kocham Seana (Matty *-*)
    Caitlin, więcej uwagi, bo już nawet się przewietrzyć nie może, żeby nie wylądować z pistoletem przy głowie.
    Takie feelsy przy takim krótkim rozdziale :o
    Zdrowiej szybciutko!
    Pozdrawiam i ściskam
    Caroline xx

    OdpowiedzUsuń
  10. Aż brakuje mi słów... To jest po prostu zajebiste i tyle

    OdpowiedzUsuń
  11. TO. JEST. ŚWIETNE. ;-; *-*

    OdpowiedzUsuń
  12. rozdział świetny jak zawsze! <3

    OdpowiedzUsuń
  13. Masakra!!!! *.*
    Gratulacje z ksiazka kochana <3 modlilam sie o twoj sukces i prosze :)

    OdpowiedzUsuń
  14. oj i to niezłe kłopoty
    lepiej ratujcie jakoś swoje tyłki
    rozdział mimo, że krótki to świetny ☺
    czekam na next :*
    ILY <3

    ~ @todoingthemost

    OdpowiedzUsuń
  15. o boze ten rozdzial to zycie lajshdf
    ja chce wiecej momentow z caitlin i ashtonem bo juz nie wytrzymam safhjasfh
    weny!

    OdpowiedzUsuń
  16. świetny rozdział pepe :)
    nie wiem dlaczego ale wydaje mi sie że to Dan za tym wszystkim stoi i wysyła te karty...
    czekam na next .
    <3

    OdpowiedzUsuń
  17. Jeju, świetny jak zawsze *---*
    Tyle pytań.... dajcie odpowiedzi ;x
    Do następnego,czekam x

    OdpowiedzUsuń
  18. UUUUUUUUUUUUUUU..
    teraz połączą siły i razem będą szukać tego popaprańca <3
    Super Kocham to <3 / Kornelia

    OdpowiedzUsuń
  19. O mój boże! Cały rozdział przeczytałam z rozdziawionymi ustami! Cały czas myślałam, że to Sean rozdaje karty, a tu takie coś! Teraz myślę o mamie Asha(jestem dziwna, wiem) lub jego wujku.. hmm.. Tylko dlaczego Ash nie ma karty? Gdzie jest Cassie? Kto dostanie Waleta/Jopka(zależy jak kto mówi)? Calum, Michael czy Jack? A może Theresa gra jakąś większą rolę w tym wszystkim? Tyle pytań, a tak mało odpowiedzi!
    Czekam na więcej,
    Ślimuśia xx.

    OdpowiedzUsuń
  20. dsgdfhfghdgdf
    kocham Cie Paulinka

    OdpowiedzUsuń
  21. jezu.. na początku nie umiałam rozszyfrować kto to był a tu nagle takie ka bum.. sea.... tu mnie zgniotłaś.
    świetny rozdział mimo że serio krótki, pozdrawiam i gratulacje osiągnięć! czekam na książkę xo

    OdpowiedzUsuń
  22. Witaj. Postanowiłam, iż dołączę do grona Twoich fanów. Nie ważne, czy chcesz, czy nie. Ja po prostu będę, a ty będziesz musiała znosić mnie I moje dość chaotyczne komentarze. Nie zdziw się, jeśli będę poruszać sprawy z przeszłości (poprzednich rozdziałów), bo nie było mnie wtedy i nie miałam jak napisać swoich przeżyć. Ale to nie ważne. Nie chce się tu rozpisywać, bo mam jeszcze tak wiele rzeczy do opisania...
    Czy tylko ja wiedziałam, że to Sean tam będzie? Przecież to było logiczne i tak jakby jest związane z prologiem Pułapki. Znając życie on jej nie zabije, dojdą do jakiegoś porozumienia... nawet jeśli by chciał, to i tak chłopacy mu nie dadzą nic zrobić. Nie może jej się stać krzywda. Liberum Veto! :((
    Powiem Ci, że przy ,,śmierci" Ashton'a płakałam jak bóbr. Nie mogłam w to uwierzyć, nie chciałam. To był dla mnie niewyobrażalny cios. A później, gdy okazało się, że on jednak żyje.. Kamień spadł mi z serca. Poważnie! Tak wesoła jeszcze w życiu nie byłam. Uwielbiam tą postać i cieszę się, że to akurat on jest jej miłością.
    Calum się otworzył! To wspaniałe i smutne zarazem. Tak go uwielbiam, po prostu... Ehh. Coś czuję, że teraz się zmienią ich relacje,ale to dobrze. Bardzo dobrze!
    Luke jest taki meeega! Jak on seksownie musu wyglądać, kiedy prowadzi samochód! Miód malina! XDDD W ogóle liczę na to, że on odnajdzie zaginioną przyjaciółkę. Będzie jej bohaterem, bo w końcu uratuje damę z opresji! Dlatego chciałabym aby akcja ratownicza była pisana z jego perspektywy.
    A Michael... na początku go nie lubiłam. Nie tylko w Twoim opowiadaniu, ale także w życiu prywatnym. Myślałam, że on nie pasuje do 5SOS. Boże, jaka ja byłam głupia! Teraz go uwielbiam! A u Ciebie jest taki kochany, że mi serce mięknie na jego ,,widok". Po prostu pisz o nim częściej.
    No i cały Jake. Coraz bardziej go nie rozumiem i jestem ciekawa, o co mu chodzi. Zadzwonił, bo mu na niej zależy? A może chciał, aby Irwin uciekł i on by mógł spokojnie go złapać? Hmm?
    Dan, człowieku co się z Tobą dzieje? Pamiętam, jak na początku tej wspaniałej historii, z zapartym tchem czekałam na jakiekolwiek sceny z tobą. Od tej sytuacji z lustrem coś się jednak zmieniło. Stałeś ks podejrzany. Bo wątpię, abyś odpuścił miłość swojego życia. UGH!
    No nic, nie chce bardziej zanudzić.
    Miłych snów! (W końcu jest po drugiej w nocy..)
    Pozdrawiam, Karmeeleq.

    OdpowiedzUsuń
  23. Genialny rozdział. Szczerze to po prostu nie
    wiem co napisać. Kocham to ff tak jak i Ciebie Pepe. Szkoda, że powoli docieramy do końca.

    OdpowiedzUsuń
  24. No i właśnie w tym momencie wszystko skomplikowałaś... Szkoda że już coraz bliżej do końca, ale cierpliwie czekam na wydanie książki więc poniekąd będę miała co robić.
    Z niecierpliwością czekamy na następny równie świetny rozdział i powodzenia! :)

    OdpowiedzUsuń
  25. Boski rozdział!!! :)
    Nareszcie wiem kto im groził ,ale cały czas nie wiem o co chodzi z tymi kartami! :)
    Czekam na następny! ;*

    OdpowiedzUsuń
  26. Uwielbiam ♥
    Boże, kto to, jak nie jego brat? Kurczę

    OdpowiedzUsuń
  27. jhcbfiewjnw *.* jeju świetny rozdział <3 więcej, więcej <333

    http://fanfictiondreams1.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  28. omg. warto bylo czekać. :))

    OdpowiedzUsuń
  29. Jejku!
    Uwielbiasz trzymać nas w niepewności :p
    byle do 1.06 xx

    OdpowiedzUsuń
  30. O mój Boże. Mam ogromną nadzieję, że Sean uwierzy Ashtonowi i jakoś się dogadają. Mogę na to liczyć? No proszę no!!!! Oni teraz tak nie mogą zginąć, chociaż jakbyś ich teraz zabiła to by było dość ciekawie. Boże jestem taka bezlitosna. XD

    OdpowiedzUsuń
  31. Chamsko. Za krótko! OMG!!!!! :oooo

    OdpowiedzUsuń
  32. Hej, cześć i czołem! xd
    Jestem to dopiero od kilu dni, w które przeczytałam wszystko! I Cień i Pułapkę!
    ZAKOCHAŁAM SIĘ W TYM OPOWIADANIU!
    Dosłownie! *.*
    Piszesz tak cudownie, zajebiście, no świetnie! Masz ogromy talent!
    Historia jest po prostu świetna! Od razu zaciekawia i nie pozwala zrezygnować z tego opowiadania!

    Codziennie myślę o tym wszystkim i można by było powiedzieć, że normalnie żyję tym blogiem xD
    JEST ON NAJLEPSZY! SERIO ♥

    Jestem Twoją ogromną fanką i po prostu podziwiam Cię♥
    Gratuluję również tego, że wydajesz książkę!
    Masz talent i nie możesz go marnować ♥♥♥

    (Przepraszam za krótki komentarz, ale nie mam za bardzo czasu :( )

    OdpowiedzUsuń
  33. I po raz kolejny totalnie mnie zaskoczyłaś! Jak nie Sean, to kto rozdaje te karty???? Mam nadzieje, że wyjaśnią sibie wszystko zanim komuś coś się stanie. Pisze króciutko, bo tak jak wy leże w łóżku z katarem, bolącym gardłem i dodatkowo potwornym samopoczuciem
    Pozdrawiam <3

    OdpowiedzUsuń
  34. Pokomplikowało się. Od razu zastanowiła mnie ta karta, próbuję od dłuższego czasu wymyślić powiązanie, ale karta zostaje wciąż pusta. Nie mogę się doczekać dalszego rozwoju. :*

    OdpowiedzUsuń
  35. niesamowity! czekam na książkę, to opowiadanie jest najlepsze, zdecydowanie!!! ��

    OdpowiedzUsuń
  36. Akcja <3
    Kocham <3
    Czekam aż pojawi się wersja drukowana.
    Pozdrawiam i gratuluje ;*

    OdpowiedzUsuń
  37. Rozdział krótki, ale znakomity. Czekam na następny.

    OdpowiedzUsuń
  38. Kocham Cię!!! I nic nie wyrazi mojego podziwu dla Ciebie i Cienia <3 juz nie mogę doczekać się Cienia jako ebooka i książki!!!
    theeternalkids.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  39. lollers myślałam że to Hazz a nie.Sean 😂

    OdpowiedzUsuń
  40. Superrrr szybko next ! ❤❤❤❤

    OdpowiedzUsuń

Obserwatorzy

Szablon
Fantazja
zxvzxvz